بریده‌هایی از کتاب چه کسی از دیوانه‌ها نمی‌ترسد؟

بازی چیزی است که با تمام تفریحی بودنش، باید قاعده‌اش را بدانی وگرنه به جنگ تبدیل می‌شود.

همه‌ی اتفاقات بزرگ، از ذهن کوچک و بی‌حصار ما اتفاق می‌افتند؛

ــ می‌دانی چرا دوستت دارم؟ ــ نه. چون به عقیده و تفکراتم کاری نداری. سعی نمی‌کنی چیزی که خودت می‌دانی و به آن اعتقاد داری به من تحمیل کنی. من هم سعی نمی‌کنم که عقایدم را به زور به کسی بخورانم؛ فقط دوست دارم از آن‌ها صحبت کنم. همین.

کمی به خودمان بیاییم و ببینیم که چه کسی یا چه چیزی مفهوم خدا و عشق را در ما کشته است؟ یادمان باشد که اجازه ندهیم کسی خدا را در نظرمان بی‌ارزش کند.

همه جا همین‌طور است. هر کس از چیزی که ناراضی است حرفش را شروع می‌کند و می‌کشاندش به سیاست و اداره‌ی مملکت.

. صدای تلویزیون می‌آید.

طی این یک سال تمام

چیزی هست که تا حالا بهش گیر نداده باشی؟

داشتم این داستان را می‌نوشتم

. صدای تلویزیون می‌آید.

می‌دانیم شما کتاب دوست دارید

می‌ترسم که یکی از همین روزها بگوید دیگر نمی‌تواند با من دیوانه زندگی کند.

ضعف دولت‌ها را از آنجایی ببینید که همه‌ی مردم درباره‌ی سیاست حرف می‌زنند نه زندگی. در کشور ما هم که از بچه‌های شب‌شاش تا پیرزن‌های بی‌دندان، حرف سیاسی می‌زنند.

آمده‌ام خداحافظی. من دیگر می‌روم. من حالا می‌فهمم که من و تو دیگر نمی‌توانیم با هم باشیم. امروز دوست داشتم می‌گفتی که نرو. اما نگفتی.

اگر هنوز هم دنیایی هست به اعتبار انسان‌های باخداست.

همه‌ی آدم‌ها دیوانه‌اند. فقط نوع دیوانگی آن‌ها فرق می‌کند.

بی‌خیال بیا جنین بخوریم. اینجا همه چیز حلال است.

این زندگی در کل بی‌ارزش‌تر از آن است که درباره‌اش حرفی بزنیم. اما به نظرم دو چیز به آن ارزش می‌دهد. ایمان به خدا و عشق

مرگ را مثل کسی بدانید که از پشت سرکلتی به دست دارد و هر وقت که دلش بخواهد می‌چکاند در مغزتان.

ــ همیشه همین‌طور است بی‌آنکه ببینیم نظر می‌دهیم.