بریده‌هایی از کتاب حرفه‌ای باشیم

آیا در هر جلسه و یا سر هر وعده غذایی، لازم است تلفن همراه در نزد خود داشته باشید؟ این جور وقت‌ها مجبور نیستید به تلفن پاسخ دهید.

هر متنی را که در ایمیل می‌نویسید باید طوری باشد که اگر در شرکت منتشر شد، مشکلی برایتان به وجود نیاید.

کامپیوتر شما متعلق به شرکت است و مقام‌های بالاتر، آزادانه می‌توانند تمام عملیاتی را که انجام داده‌اید و برنامه‌هایی که از اینترنت گرفته‌اید بررسی کنند.

به یاد داشته باشید که ایمیل با فشار دادن دکمه Delete از بین نمی‌رود و قابل ردگیری است.

به دعوتنامه‌ها در اسرع وقت پاسخ دهید. اگر از شرکت در میهمانی معذورید، در یادداشت کوتاهی علت را توضیح دهید ولی اگر عذرتان بیماری بود ذکری از آن به میان نیاورید چون برای میزبان وظیفه اخلاقی ایجاد می‌کند که جویای احوال شما شود و این کار، وقت با ارزش او را (قبل از میهمانی) می‌گیرد.

زبان بدن را جدی بگیرید. ظاهر خمیده نمایانگر بی‌توجهی شماست.

جلسه‌ها را دست‌کم نگیرید. اتفاقات مهم در جلسه‌ها رخ می‌دهند و شاید مهم‌ترین اتفاق این باشد که افراد یکدیگر را می‌شناسند و در مورد یکدیگر قضاوت می‌کنند.

بهترین روش اهانت کردن پریدن وسط حرف اوست!

راز سخنور خوب شدن، خوب گوش کردن است.

بلند صحبت کردن بیانگر آن است که شما قادر به بحث منطقی با دیگران نیستید و عجز شما را در استدلال معقولانه نشان می‌دهد و این‌ که می‌خواهید حرف خودتان را با توسل به ‌زور و خشونت به کرسی بنشانید.

با زیردستانتان به مهربانی، باهمکاران‌تان دوستانه و با رئیستان با احترام رفتار کنید.

از مطرح کردن جزئیات زندگی و مسائل شخصی‌تان در محیط کاری خودداری کنید. این کار می‌تواند شأن و جایگاه شما را نزد دیگران متزلزل کند و چه ‌بسا که روزی به ضرر شما از آن استفاده شود.

دقت داشته باشید که در قبال سخنان دیگران موضعی نگیرید که بعدها شما را در جایگاه ضعف و موقعیت غیرقابل‌ دفاع قرار دهد.

تمام تلاش خود را به‌ کار گیرید تا از مکالمه‌هایی که پایه و اساس آن بر سخن‌چینی و شایعات بی‌اساس گذاشته ‌شده، دور بمانید.

خواندن روزنامه و مجله، سرگرم بودن مدام با گوشی موبایلتان، گشت‌وگذار در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی و... در نهایت، نمای بیرونی شما را فردی کم‌کار و تنبل نشان می‌دهد.

مورد اعتماد و امین باشید، هم در تحویل و ارائه کارهایی که بر عهده شما گذاشته ‌شده است و هم در برخورد با اتفاقاتی که در محیط کارتان رخ می‌دهد.

دخالت در امور همکارانتان یک خط قرمز پررنگ است که رد شدن از آن می‌تواند شما را از چشم همه بیندازد.

در محل کارتان صندلی را برای هیچ شخصی بیرون نکشید؛ چه خانم و آقا و در هر رتبه و جایگاه شغلی. این کار در فضای اداری چاپلوسانه به نظر می‌رسد و صورت پسندیده‌ای ندارد.

یک یا دو بار گفتن «متشکرم» در هر مکالمه کاری، کافی است. به کار بردن بیش ‌از حد این واژه در مکالمه‌های شغلی و اداری می‌تواند شما را نزد طرف مقابل درمانده و ناتوان نشان دهد.

یک سلام و روز بخیرگرم، هم بر روحیه خودتان و هم بر حال ‌و روز همکارانتان تأثیر مثبت دارد. این موهبت را از خودتان، سایرین و فضایی که در آن مشغول به کار هستید، دریغ نکنید.