بریده‌هایی از کتاب اقلیت

ﭼﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ ﺭﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺍی ﻋﻤﺮ؟ ﺍی ﻳﺎﻗﻮﺕ ﺑﻲﻗﻴﻤﺖ! ‬‬ ﻛﻪ ﻏﻴﺮ ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﮔﺮﺩﻥﺑﻨﺪ ﺍﺭﺯﺍﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﺑﻪ ﺭﻭی ﺁﻳﻨﺔ ﭘﺮﻏﺒﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﻳﺲ: ‬‬ ُﺑﺪﻭﻥ ﻋﺸﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎی ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬‬

ﺩﺭﺧﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ: ﻓﺎﺻﻠﻪﺍی‬‬ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺑﻪ ﺟﺮﻡ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﺁﺗﺸﻢ ﺑﺰﻧﻨﺪ‬‬ ﺑﺮﺍی ﻛﺸﺘﻦ ﺣﻼﺝ ﺩﺍﺭ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﻣﺴﺌﻠﺔ ﻣﺮﮒ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻧﻈﺮ ﺗﻮﺳﺖ‬‬ ﻣﻲﻛﺸﻲ ﻭ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﻲﻛﻨﻲ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ‬‬

ﻧﺮﮔﺲ ﻣﺮﺩﻡﻓﺮﻳﺒﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺷﺒﻨﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬ ﺑﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﭼﺸﻤﻲ ﻛﻪ ﻣﻲﺯﺩ ﺯﺧﻢ ﻣﺮﻫﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬

ﺑﻲﻧﻴـﺎﺯ‬‬ ﺭﺍﻩ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﮔﻨﺞ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺰ ﺭﻧﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺭﻧﺞ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺭﺍﺳﺖ ﻣﻲﮔﻮﻳﻨﺪ ﺍﻣﺎ ﮔﻨﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﮔﺎﻩ ﻣﻲﺍﻓﺘﺪ ﺑﻪ ﺧﺎﻙ ﻭ ﮔﺎﻩ ﻣﻲﻏﻠﺘﺪ ﺑﻪ ﺭﻭﺩ‬‬ ﻫﻴﭻ ﺭﺍﺯی ﺩﺭ ﻓﺮﻭﺍﻓﺘﺎﺩﻥ ﻧﺎﺭﻧﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﮔﺎﻩ ﺳﺮﺑﺎﺯی ﺷﺠﺎﻋﻲ ﮔﺎﻩ ﺷﺎﻫﻲ ﻧﺎﺍﻣﻴﺪ‬‬ ﺭﻭﺯ ﻭ ﺷﺐ ﭼﻴﺰی ﺑﻪ ﺟﺰ ﺗﻜﺮﺍﺭ ﻳﻚ ﺷﻄﺮﻧﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺩﺭ ﻛﻒ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﺩﻧﻴﺎ» ﻋﻤﺮ «ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻲ‬‬ ﺳﻜﻪﻫﺎ ﺭﺍ ﺟﻤﻊ ﻛﻦ! ﺩﻋﻮﺍی ﭼﺎﺭ ﻭ ﭘﻨﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺑﻬﺘﻲ ﻛﻪ ﭼﺸﻤﻢ ﺩﺍﺷﺖ ﻗﻠﺒﺶ ﻣﻲﺷﻜﺴﺖ‬‬ ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﻲ ﻛﻦ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺣﻴﺮﺕﺳﻨﺞ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﻳﺦ ﺯﺩﻩ ﺗﻘﻮﻳﻢ ﻫﺎ ﺍﮔﺮ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ‬‬ ﻫﺰﺍﺭ ﺑﺎﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺑﻬﺎﺭ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺯﻧﺪﮔﻲ ﭼﻮﻥ ﺑﺮﺩﻩﺩﺍﺭی ﭘﻴﺮ ﺩﺭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﻋﻤﺮ‬‬ ﺩﺍﺷﺖ ﻳﻮﺳﻒ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﺘﻲ ﺧﺎﻙ ﻋﺎﻟﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬ ﺯﻧﺪﮔﻲ ـ ﺍﻳﻦ ﺗﺎﺟﺮ ﻃﻤﺎﻉ ﻧﺎﺧﻦﺧﺸﻚ ﭘﻴﺮ ـ‬‬ ﻣﺮﮒ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﺷﺮﺍﺏ ﻧﺎﺏ ﻛﻢﻛﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﺳﺎﻝﻫﺎی ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻣﺎ، ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ‬‬ ﺷﺎﺩﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲﺧﺮﻳﺪ ﺍﺯ ﻣﺎ ﻭ ﻣﺎﺗﻢ ﻣﻲﻓﺮﻭﺧﺖ‬‬

ﭼﻮﻥ ﺻﺪﻑ ﺩﺭ ﺳﻴﻨﻪ ﻣﺮﻭﺍﺭﻳﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩﺍﻡ‬‬ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺧﻮﺩ ﻣﺆﻣﻨﻢ ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺎﻓﺮﻡ‬‬ ﮔﺮﭼﻪ ﻳﻚ ﻟﺤﻈﻪﺳﺖ ﺍﺯ ﻇﺎﻫﺮ ﺑﻪ ﺑﺎﻃﻦ ﺭﻓﺘﻨﻢ‬‬ ﭼﻨﺪ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺭﺍﻩ ﺍﺯ ﺑﺎﻃﻨﻢ ﺗﺎ ﻇﺎﻫﺮﻡ‬‬

ﻗﺎﻣﺘﻢ ﻫﺮﻗﺪﺭ ﺭﻋﻨﺎﺗﺮ ﺷﻮﺩ، ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻭ ﻣﺎﻩ‬‬ ﺳﺎﻳﻪﺍﻡ ﺭﺍ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺮ ﺧﺎﻙ ﺩﻧﻴﺎ ﻣﻲﻛﺸﻨﺪ‬‬

ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻦ ﺷﺪ ﻭ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﺩﺭ ﺁﺗﺶ ﮔﻞ ﻛﺮﺩ‬‬ ﻣﻲﺗﻮﺍﻥ ﺳﻮﺧﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﻣﺮ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﺪ ﻋﺸﻖ‬‬ ﭘﻴﻠﺔ ﺭﻧﺞ ﻣﻦ ﺍﺑﺮﻳﺸﻢ ﭘﻴﺮﺍﻫﻦ ﺷﺪ‬‬ ﺷﻤﻊ ﺣﻖ ﺩﺍﺷﺖ! ﺑﻪ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻧﻤﻲﺁﻳﺪ ﻋﺸﻖ! ‬‬

ﺩﺳﺖ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﻲ ﺑﻪ ﭘﻴﺸﺎﻧﻲ ﮔﺮﻓﺘﻢ‬‬ ﻳﻚ ﻧﻨﮓ ﭘﻮﺷﺎﻧﻴﺪ ﻧﻨﮓ ﺩﻳﮕﺮی ﺭﺍ! ‬‬

ﺧﺪﺍﻳﺎ ﻋﺸﻖ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﺑﻪﻏﻴﺮﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﻲﺧﻮﺍﻫﺪ‬‬ ﻛﻪ ﻣﻦ ﻣﻲﻣﻴﺮﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺩﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻣﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﮔﺮ ﺑﺨﻮﺍﻫﻢ ﮔﻞ ﺑﺮﻭﻳﺪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﺯ ﺳﻴﻨﻪﺍﻡ‬‬ ﺻﺒﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺮﺩ ﺗﺎ ﺳﻨﮓ ﻣﺰﺍﺭی ﺑﺸﻜﻨﺪ‬‬

ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﺩﻟﺒﺮﺍﻥ ﺧﺎﻟﻲﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻦ ﭼﺸﻢﻭﺩﻝﺳﻴﺮﻡ؟ ‬‬ ﻛﻪ ﻣﻲﮔﺮﺩﻡ ﻭﻟﻲ ﺯﻟﻒ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﻲ ﻧﻤﻲﺑﻴﻨﻢ‬‬

ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺩﺭﺧﺖﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ: ﻓﺎﺻﻠﻪﺍی‬‬ ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻭ ﺁﺳﻤﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬ ﺑﻪ ﺭﻭی ﺁﻳﻨﺔ ﭘﺮﻏﺒﺎﺭ ﻣﻦ ﺑﻨﻮﻳﺲ: ‬‬ ُﺑﺪﻭﻥ ﻋﺸﻖ ﺟﻬﺎﻥ ﺟﺎی ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬‬

ﭘﺮ ﺍﺯ ﻫﺮﺍﺱ ﻭ ﺍﻣﻴﺪﻡ، ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﺣﺎﺩﺛﻪﺍی‬‬ ﺷﺒﻴﻪ ﺁﻣﺪﻥ ﻋﺸﻖ ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ‬‬

ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍی ﺳﻔﺮ ﮔﻔﺖ ﺑﻲﺳﺒﺐ ﻧﮕﺮﺍﻧﻲ‬‬ ﺑﻪ ﺑﻮﺳﻪ ﮔﻔﺘﻤﺶ ﺍﻣﺎ ﺗﻮ ﻧﻴﺰ ﭼﻮﻥ ﺩﮔﺮﺍﻧﻲ‬‬ ﺑﻪ ﻳﻮﺳﻒ ﺗﻮ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ‬‬ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺑﺮﺩﻩﻓﺮﻭﺷﺎﻥ ﺑﻪ ﻓﻜﺮ ﺳﻮﺩ ﻭ ﺯﻳﺎﻧﻲ‬‬ ﮔﻞ ﺷﻜﻔﺘﺔ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺳﭙﺮﺩﻩﺍﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﺍی ﺭﻭﺩ‬‬ ﺑﻪ ﺷﺮﻁ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﻲ‬‬ ﻣﺮﺍ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻲ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﺎﻧﻢ... ‬‬ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺁﻳﻨﻪ ﻣﻲﺑﻴﻨﻢ ﻭ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﺎﻧﻲ‬‬ ﻫﺰﺍﺭ ﺻﺒﺢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻲ ﻭ ﻧﺨﻮﺍﺳﺘﻲ ﺍﻣﺎ‬‬ ﺭﺳﻴﺪﻧﻲﺳﺖ ﺷﺒﻲ ﻛﻪ ﺑﺨﻮﺍﻫﻲ ﻭ ﻧﺘﻮﺍﻧﻲ‬‬