بریده‌هایی از کتاب شش یادداشت برای هزاره بعدی

زمان روایت می‌تواند کُندکننده، پر چرخش، یا بی‌حرکت باشد. و به هر حال روایت فعلی است که در طول زمان رخ می‌دهد، افسونی است که به جریان زمان وابسته است و آن را یا به تفصیل می‌گوید یا فشرده.

راز قصه در موجز بودن آن است. دوام ماجراها نقطه به نقطه است، یعنی یکی پس از دیگری، از تکه‌هایی که در یک خط مستقیم قرار دارند به هم مرتبط می‌شوند و طرحی زیگزاگ‌وار را دنبال می‌کنند که بیانگر یک حرکت پیوسته است.

عمیق‌ترین عقلانیتی که در پشت هر کار ادبی است، الزاماً به نیازهای مردم شناختی که به آن مربوط می‌شود، برمی‌گردد.

دنیا آن چنان تنظیم و مرتب و ردیف شده است که هر چیز جای خود را در آن می‌یابد.

برخی ابداعات ادبی، بیشتر با قدرت تلقین شفاهی‌شان و نه با خود کلمه است که در خاطره‌ها می‌مانند.

ما باید بدانیم اگر از فکر این‌که دنیا از اتم‌های بی‌وزن تشکیل شده، وحشت می‌کنیم، به این دلیل است که تجربهٔ چیزهای وزین را داریم و به همین دلیل وقتی نمی‌توانیم زبانی را که سنگین است بستاییم، ستایش سَبُکی زبان ناممکن می‌شود.

مرگ جسمانی را کسی می‌تواند مغلوب کند که با نظر در عقل به تأمل در کل برسد