بریده‌هایی از کتاب داستان من

بیش‌ترین خیالبافی‌ام در مورد زیبایی بود. در خیالبافی‌هایم خودم را آن‌قدر زیبا می‌دیدم که وقتی از جایی رد می‌شوم، مردم برای دیدنم به عقب بر‌می‌گردند. همچنین در مورد رنگ‌ها خیالبافی می‌کردم؛ قرمز مایل به زرد، طلایی، سبز، سفید. در خیالم با غرور با لباس‌هایی زیبا راه می‌رفتم و صدای ستایش و تمجید از همه بلند می‌شد. خودم کلمات ستایش‌آمیز را می‌ساختم و بلند تکرار می‌کردم، انگار که کس دیگری دارد آن‌ها را می‌گوید.

در خیالبافی می‌شود از روی حقایق پرید، درست به آسانی پریدن یک گربه از دیوار پرچین.

اما در خیالبافی می‌شود از روی حقایق پرید، درست به آسانی پریدن یک گربه از دیوار پرچین.

تا آن‌جایی که فهمیدم دوستی زن‌ها با یکدیگر بر اساس یک مشت دروغ و صحبت‌های قشنگ بی‌معنی است.

هیچ دروغی نمی‌گفتم نه در مورد بابا نوئل، نه در مورد این‌که دنیا پر است از آدم‌های نجیب و قابل احترام که همگی عاشق کمک‌کردن به هم هستند و با هم خوب هستند. به او می‌گفتم که بله خوبی و معرفت در جهان هست، اما اندازه‌ی الماس و یاقوت!

با دیدن آن‌ها آدم زیاد چیز یاد می‌گیرد. یاد می‌گیری که زنانِ بسیار شیک و آراسته، همسرِ مردانِ ساده‌ای هستند و مردانِ خوش‌تیپ و آراسته، زنانِ ساده‌ای دارند. و مردمی در لباس کهنه با ساک و بقچه‌هایی ژنده و با سه‌چهار تا بچه‌ی قد‌ونیم‌قد، که به آن‌ها چسبیده‌اند، صورت‌هایی دارند که وقتی به همدیگر می‌رسند، عین درخت کریسمس می‌درخشد.

وقتی به او نگاه می‌کردم به من اخم می‌کرد و می‌گفت: «نگران نباش نورما جین. وقتی بزرگ شدی دختر خوشگلی می‌شی. با تمام وجودم مطمئنم.» حرف‌های او آن‌قدر مرا خوشحال می‌کرد که آن نان‌های بیات برایم مزه‌ی کیک کرم‌دار می‌داد.

عاشق واقعی آن مردی است که بتواند فقط با دست‌کشیدن روی سرت یا لبخند‌زدن به چشم‌هایت یا حتا با خیره‌شدن به فضا، سر‌تاپای تو را بلرزاند.

سخت است کاری انجام دهی که به قلبت آسیب برساند، خصوصاً قلبی که جوان هم باشد و فکر کنی که اولین ضربه، او را از پا در خواهد آورد.

در مقابل آینه می‌خواندم که چیز عجیبی برایم اتفاق افتاد. عاشق خودم شدم، نه عاشق آن‌چه که بودم، بلکه عاشق آن‌چه که می‌خواستم بشوم شدم.

در هالیوود عفت و پاکدامنی یک دختر کم‌تر از موهای سرش اهمیت دارد. این‌جا آدم را با قیافه‌اش قضاوت می‌کنند، نه با آن‌چه که واقعاً هست. هالیوود جایی است که برای یک بوسه هزاران دلار به آدم می‌دهند، اما روحت پنجاه سنت می‌ارزد. این‌را می‌دانم، چون من اولین پیشنهاد تقریباً خوبم را که تقریباً پنجاه سنت می‌ارزید رد کردم.

در واقع ازدواج ما یک نوع ارتباط دوستانه بود، با این تفاوت که مسائل زناشویی هم داشت. خیلی زود فهمیدم که کلاً ازدواج‌ها چیزی بیش از آن نیست. و شوهرها وقتی دارند به همسر خود خیانت می‌کنند، از طرفی نقش عاشق را هم خوب بازی می‌کنند.

با دیدن آن‌ها آدم زیاد چیز یاد می‌گیرد. یاد می‌گیری که زنانِ بسیار شیک و آراسته، همسرِ مردانِ ساده‌ای هستند و مردانِ خوش‌تیپ و آراسته، زنانِ ساده‌ای دارند.

به همه‌ی شخصیت‌های کتاب فکر می‌کردم و می‌شنیدم که آن‌ها دارند با هم حرف می‌زنند. اما اصلاً احساس نمی‌کردم که ذهنم دارد رشد می‌کند.

زنانِ بسیار شیک و آراسته، همسرِ مردانِ ساده‌ای هستند و مردانِ خوش‌تیپ و آراسته، زنانِ ساده‌ای دارند.

مردم همیشه طوری به من نگاه می‌کردند که انگار آینه‌ای رو‌به‌روی‌شان بودم. آن‌ها مرا نمی‌دیدند، بلکه افکار هرزه‌ی خودشان را در من می‌دیدند. بعد نقابِ بیگناهی به چهره می‌زدند و مرا هرزه می‌خواندند!

اصلاً فایده‌ی ستاره‌بودن چیست اگر نتوانی در فیلمی که از آن خجالت می‌کشی، بازی نکنی؟

می‌خواستم خودم باشم، نه این‌که فقط یک بازیگر مشهور جنسی باشم که آینده‌ی این دستفروشان جنسی استودیو را تأمین می‌کند.

وقتی آدم فقط یک آرزو داشته باشد، بیش‌تر احتمال دارد که به حقیقت بپیوندد، چون شما فقط به‌سمت آن می‌تازید و راه دیگری جلوی روی‌تان نیست.

تنها اشکال معروف‌شدن از راه شایعات این است که شایعات ستاره‌ساز دست از سر هنرپیشه برنمی‌دارد و اگر او بخواهد در چشم مردم خوش بدرخشد و در صدر فهرست هنرپیشه‌های تهیه‌کنندگان هالیوود بماند، بیش‌تر و بیش‌تر باید در این باتلاق دست‌وپا بزند.