بریده‌هایی از کتاب بهترین سال زندگی: آرزو کنید، برنامه‌ریزی کنید، زندگی کنید!

برای آن که بهترین سال زندگی‌تان را داشته باشید، باید مرتب وجودتان را به روی واقعیت‌های بزرگ‌تر بگشایید و آماده و مشتاق باشید که ویژگی‌های نوینی را در خود پرورش دهید. اگر به آن کسی که هم‌اکنون هستید بچسبید و حاضر به جدا شدن از آن نباشید، این فرصت استثنایی را از دست می دهید که با والاترین تجلی وجودتان دیدار کنید.

اگر در طی مسیر، خودمان را از خوشحالی محروم کنیم، اگر خود را متقاعد سازیم که شادی ما فقط در مقصد مطلوبمان وجود دارد، در چرخۀ پایان‌ناپذیر خواستن و انتظار کشیدن، انتظار کشیدن و خواستن گرفتار می‌شویم.

در خیابان قدم می‌زنم، گودالی عمیق پیش پای من است، در آن می‌افتم. از دست رفته‌ام... بی‌چاره‌ام! تقصیر من نیست، یافتن برون‌رفت تا ابد طول می‌کشد. بخش ۲ در همان خیابان قدم می‌زنم، گودالی عمیق پیش پای من است، وانمود می‌کنم که نمی‌بینمش، دوباره در آن می‌افتم. باورم نمی‌شود که در همان جای قبلی هستم، اما تقصیر من نیست. باز هم زمانی طولانی می‌کشد تا از آن درآیم.

زمانی که پروندۀ گذشته را می‌بندید، احساس خشنودی عمیقی را تجربه می‌کنید. در حالی که انرژی قدرتمندی را که در کار ناتمامتان محبوس شده است، رها می‌کنید، به طور طبیعی به آمادگی و اشتیاق آفرینش یک زندگی فراتر از آنچه می‌شناختید دست می‌یابید.

می‌توانیم از خودمان بپرسیم: «اگر این اتفاق رخ دهد، چه احساسی به من دست خواهد داد؟» پس از آن که متوجه شدیم خواهان چه احساسی هستیم، می‌توانیم روند بخشیدن آن احساس را به خودمان آغاز کنیم و این گام به راستی زندگی ما را متحول می‌کند. هنگامی که متعهد می‌شویم به نیازهایمان رسیدگی کنیم و احساساتی را که آرزو داریم به خودمان ببخشیم، معجزۀ حقیقی رخ می‌دهد و می‌بینیم که هر چه آرزومندش هستیم، در دسترس ما قرار دارد. آنگاه خواسته‌های ما به صورت رؤیایی دور از دسترس نیست، بلکه واقعیتی‌ست که می‌توانیم آن را مطالبه کنیم، البته به شرطی که حاضر باشیم کارهای لازم را انجام بدهیم و مسؤولیت نیازهایمان را بپذیریم.

فیلسوف فقید ارل نایتینگل که سخنران و نویسنده‌ای نویدبخش نیز بود، گفته است: «افراد موفق، رؤیاپردازانی هستند که رؤیایی را یافته‌اند هیجان‌آورتر و مهم‌تر از آن که فقط در حیطۀ رؤیا باقی بماند. آن‌ها هر ساعت و هر روز برای تحقق رؤیایشان زحمت می‌کشند و عرق می‌ریزند تا آن که بتوانند آن را با چشم ببینند و با دست لمس کنند.»

بسیاری از ما از رؤیاهای خود به عنوان راهی برای پرت کردن حواسمان از رویدادهای واقعی و کنونی زندگی‌مان استفاده می‌کنیم. رؤیاهای ما مانع از آن می‌شوند که اقدام کنیم و تغییرات لازم را برای بهبود زندگی‌مان پدید بیاوریم. رؤیاهای ما فریبکار هستند. بیش‌تر ما حتی متوجه نیستیم که رؤیاهایی داریم، چه رسد به آن که بفهمیم در رؤیاهایمان زندگی می‌کنیم. رؤیاهای ما سال‌های پیاپی فریبمان می‌دهند، چشمانمان را می‌بندند، ما را فلج و در انجام تغییراتی که می‌خواهیم، ناتوان می‌کنند.

بسیاری از ما از رؤیاهای خود به عنوان راهی برای پرت کردن حواسمان از رویدادهای واقعی و کنونی زندگی‌مان استفاده می‌کنیم.

بهترین سال زندگی‌مان بر اساس حال خوبی که در پی آن کسی که هستیم، کاری که می‌کنیم و شیوۀ انجام این کارها به ما دست می‌دهد، شکل می‌گیرد. این درک به ما الهام می‌بخشد هر روز را به گونه‌ای زندگی کنیم که سربلند و از خود مطمئن باشیم.

بیش از حد نقشه نکشید و بیش از آنچه به طور منطقی در حد توان و دسترسی‌تان است، کاری بر عهده نگیرید.