بریده‌هایی از کتاب اثر مرکب

تلاش عظیمی که آن‌ها با انضباط همراه با شخصیت‌شان شکل می‌دادند. این در روح‌شان آتشی می‌دمید تا با شجاعت از مرزها و محدودیت‌ها عبور کنند.

ارزش‌هایی نظیر تلاش سخت و شکیبایی که لازم است با آن‌ها موفقیت ماندگار ایجاد کنیم، دیگر برای ما جذاب نیستند و به دست فراموشی سپرده شده‌اند.

حقیقت این است که یک تغییر کوچک می‌تواند تاثیری بزرگ داشته باشد و اثر موجی ناخواسته و غیر قابل انتظار به وجود آورد.

زندگی شما محصول انتخاب‌های لحظه‌به‌لحظه

خطر بزرگ رسانه‌ها این است که تصویری منحرف از دنیا ارایه می‌کنند و تکرار و تمرکز پیام‌هایشان منفی است. این همان چیزی است که ذهن‌های ما شروع به باور کردن آن‌ها می‌کند. تصویر باریک و پرپیچ‌وتاب چیزی که موثر نیست، تاثیر شدیدی بر روی قدرت خلاقیت شما دارد. این می‌تواند بسیار فلج‌کننده باشد.

موفقیت بدون ارضا شدن، شکست است.»

معلم گفت: «پسرم، تو قدرتی را که عادت‌ها در زندگی ما دارند، به نمایش گذاشتی. آن‌ها هر چه قدیمی‌تر باشند، بزرگ‌تر می‌شوند، ریشه‌هایشان عمیق‌تر می‌شود و سخت‌تر می‌توان آن‌ها را از ریشه درآورد. بعضی از آن‌ها به‌قدری بزرگ می‌شوند و ریشه می‌دوانند که شک می‌کنی تلاشت برای ریشه‌کن کردن آن‌ها ثمری داشته باشد.»

اگر بخواهیم موفق شویم باید ارزش‌های اخلاقی اجدادمان را احیا کنیم.

اثر مرکب، اصل درو کردن پاداش‌های بزرگ از طریق مجموعه انتخاب‌های کوچک و هوشمندانه

جامعه فریب‌مان داده است. با تبلیغات و بازاریابی هیپنوتیزم شده‌ایم که شما را به مشکلاتی که ندارید قانع می‌کنند. هدف‌شان این است که بتوانند به شما ایده سریع درمان آن را بفروشند.

اگر از کار کردن، منظم بودن و تعهد بیزار هستید، بهتر است تلویزیون را روشن کنید و امیدتان را به همان تبلیغات بازرگانی ببندید.

آرزویی که در قلب‌تان دارید، شاید بزرگ‌تر از محیطی باشد که خودتان را در آن می‌یابید. گاهی لازم است از محیط خارج شوید تا آرزو‌هایتان به وقوع بپیوندند. این همانند کاشتن نهال بلوط در گلدان است. وقتی دارای ریشه شد، رشدش متوقف خواهد شد. نهال، فضای بیشتری لازم دارد تا به درختی تنومند تبدیل شود؛ همانند شما!

جیم ران به من آموزش داده است که ما به میانگینی از ۵ نفر از افرادی که بیشتر از همه با آن‌ها وقت‌مان را می‌گذرانیم، تبدیل خواهیم شد. افرادی که بیشترین زمان‌تان را با آن‌ها سپری می‌کنید، مشخص می‌کنند چه مکالماتی توجه ما را جلب خواهد کرد، و بیشتر در معرض چه رفتارها و نظراتی قرار می‌گیریم. درنهایت، ما شروع به خوردن خوراکی‌هایی می‌کنیم که آن‌ها می‌خورند، طوری صحبت خواهیم کرد که آن‌ها صحبت می‌کنند، هر چه را آن‌ها می‌خوانند، خواهیم خواند، آن گونه که آن‌ها فکر می‌کنند، فکر خواهیم کرد، برنامه‌هایی را که آن‌ها تماشا می‌کنند، تماشا می‌کنیم، با مردم آن‌گونه رفتار خواهیم کرد که آن‌ها رفتار می‌کنند و حتی مانند آن‌ها لباس خواهیم پوشید. نکته خنده‌دار این است که بیشتر اوقات، از این شباهت‌های بین خود و دایره ۵ نفره‌مان آگاه نیستیم!

«وقتی از دوران کودکی به بزرگسالی فارغ‌التحصیل خواهید شد که مسئولیت کامل زندگی خود را بر عهده بگیرید.»

. وقتی متوجه خطاها شدم، وقت بیشتری نگذاشتم تا با آن‌ها بجنگم. زخم‌هایم را التیام دادم، درس گرفتم و به حرکت ادامه دادم. اگر باز این اتفاق تکرار شود، همین تصمیم را خواهم گرفت: بلند می‌شوم و به حرکت ادامه می‌دهم.

شما به تنهایی مسئول کاری که می‌کنید، کاری که نمی‌کنید و حتی واکنش دربرابر رخدادی که برای شما اتفاق افتاده است، هستید

اگر تا به حال برایتان اتفاق افتاده است که ترافیک را عامل دیر رسیدن خودتان بدانید، یا گفته باشید حال‌تان خوب نیست چون با فرزندتان، همسرتان یا همکارتان مشکل داشته‌اید، مسئولیت ۱۰۰ درصدی زندگی‌تان را به عهده ندارید!

استاد بر روی کاغذی با حروف سیاه و بزرگ نوشت: ۱۰۰ به صفر! «شما باید تمایل داشته باشید ۱۰۰ درصد بدهید و انتظار صفر درصدی درمقابل آن داشته باشید.» او گفت: «تنها زمانی که حاضر باشید ۱۰۰ درصد مسئولیت را به عهده بگیرید تا یک رابطه را از نو بسازید، موفق خواهید شد. در غیر این صورت این رابطه همیشه در معرض آسیب از جانب فجایع مختلف است.»

«چند درصد از مسئولیت رابطه زناشویی به عهده شماست؟» من نوجوان بودم و فکر می‌کردم راه‌های صحیح رسیدن به عشق واقعی را به‌خوبی می‌دانم. بی‌درنگ پاسخ دادم: «پنجاه، پنجاه» . واضح بود. هر دو طرف باید مسئولیت یکسانی را در مقابل یکدیگر داشته باشند، در غیر این صورت یک نفر از پا در می‌آید. شخص دیگری فریاد زد: «پنجاه‌ویک، چهل‌ونه» . با این استدلال که اشتیاق شما برای انجام کار باید بیش از طرف مقابل باشد. آیا روابط براساس از خود گذشتگی و بخشش ایجاد نمی‌شوند؟ شخص دیگری پاسخ داد: «هشتاد، بیست» . استاد بر روی کاغذی با حروف سیاه و بزرگ نوشت: ۱۰۰ به صفر! «شما باید تمایل داشته باشید ۱۰۰ درصد بدهید و انتظار صفر درصدی درمقابل آن داشته باشید.» او گفت: «تنها زمانی که حاضر باشید ۱۰۰ درصد مسئولیت را به عهده بگیرید تا یک رابطه را از نو بسازید، موفق خواهید شد. در غیر این صورت این رابطه همیشه در معرض آسیب از جانب فجایع مختلف است.»

چند سال پیش یکی از دوستانم از همسرش گله می‌کرد. از دیدگاه من او زنی فوق‌العاده بود. دوستم خیلی خوش‌شانس بود که چنین همسری داشت. دایم این موضوع را به او می‌گفتم، ولی او همچنان اصرار داشت که همسرش مسبب تمام ناخوشی‌هایش است. آن زمان من تجربه‌ای را با او به اشتراک گذاشتم که به‌کلی زندگی مشترکم را تغییر داده بود. در سال نو تصمیم گرفتم برای همسرم نشریه قدردانی درست کنم. روزانه پنج دقیقه را صرف نوشتن حداقل یکی از خصوصیات او می‌کردم و مراتب قدردانی‌ام را به او نشان می‌دادم. این‌که با دوستانش چگونه برخورد می‌کرد، چقدر به حیوانات خانگی‌مان اهمیت می‌د‌اد، همیشه تخت‌خواب‌ها را مرتب می‌کرد، غذاهای عالی می‌پخت، موهایش را مرتب و زیبا درست می‌کرد و خیلی موارد دیگر. به‌دنبال تمام چیزهایی که همسرم آن‌ها را انجام می‌داد و من تحت تاثیر قرار می‌گرفتم، می‌گشتم؛ ویژگی‌های اخلاقی، رفتار‌ها و هر چیز دیگری را که می‌توانستم قدر آن‌ها را بدانم. همه این‌ها را برای یک سال مخفیانه نوشتم. در پایان سال، نشریه‌ی کاملی درست کرده بودم.