بریده‌هایی از کتاب اثر مرکب

اگر حجم زیادی از یک کار را در بازه زمانی کوتاه انجام دهید، پس از مدتی شکست می‌خورید.

شما به تنهایی مسئول کاری که می‌کنید، کاری که نمی‌کنید و حتی واکنش دربرابر رخدادی که برای شما اتفاق افتاده است، هستید.

یکی از فلسفه‌های پدرم این بود: «مهم نیست چقدر باهوش باشید. باید خیلی سخت کار کنید که بتوانید کمبود تجربه، مهارت، هوش یا استعداد‌های ذاتی‌تان را جبران کنید. اگر رقیب‌تان باهوش‌تر یا باتجربه‌تر است، باید سه یا چهار برابر بیشتر کار کنید تا بتوانید بر او پیروز شوید.»

«هیچ اصول جدیدی وجود ندارد. حقیقت چیز جدیدی نیست، بلکه موضوعی قدیمی است. به کسی که می‌گوید می‌خواهم به شما عتیقه‌های ساخت خودم را نشان دهم، باید شک کنید. شما نمی‌توانید عتیقه تولید کنید!»

این را درک کرده‌ایم که سه ساعت تماشا کردن تلویزیون، ما را از اختصاص آن زمان برای خواندن یک کتاب عالی یا برنامه صوتی آموزنده محروم می‌کند. خوب می‌دانیم که خریدن کفش‌های ورزشی خاص، ما را قهرمان ماراتن نمی‌کند؛ پس برای چه این چنین خود را اسیر عادات بد کرده‌ایم؟ چون نیازمان به خشنودی مقطعی می‌تواند ما را به موجوداتی منفعل و بی‌فکر تبدیل کند.

آن‌ها به خاطر موفقیت‌شان شکست خوردند یا بهتر بگوییم، به خاطر متوقف کردن کارهایی که منجر به موفقیت‌شان شد، شکست خوردند. موفقیت آن‌ها نگرش‌شان را محدود کرد و باعث شد از تلاش دست بردارند.

شما به تنهایی مسئول کاری که می‌کنید، کاری که نمی‌کنید و حتی واکنش دربرابر رخدادی که برای شما اتفاق افتاده است، هستید. این طرز فکر قدرتمند، زندگی‌ام را متحول کرد. شانس، شرایط یا موقعیت، دیگر برایم اهمیتی نداشتند.

جیم ران می‌گوید: «چیزی که انجام دادن آن ساده به نظر می‌آید، انجام ندادن آن هم ساده به نظر می‌آید.»

گر می‌خواهید از جایی که هستید به جایی که می‌خواهید، بروید، باید از تصمیم‌هایی که امروز می‌گیرید، بسیار آگاه باشید

این موضوع همین قدر ساده است. با زمان کافی و ثابت‌قدمی، نتایج آشکار می‌شوند. بهتر این‌که این نتایج همیشه قابل پیش‌بینی هستند

با افراد موفق بیشماری کار کرده‌ام؛ مدیران، ستاره‌های سینما، قهرمانان ورزشی و… همه آن‌ها یک ویژگی مشترک و عادت‌های خوب دارند؛ نهبه این معنی که عادات بدی ندارند؛ البته که دارند، اما تعداد عادت‌های بدشان زیاد نیست. رویه‌ای روزانه که براساس عادت‌های خوب تنظیم شده باشد، باعث ایجاد تفاوت بین موفق‌ترین افراد و سایر مردم می‌شود. آیا این منطقی نیست؟

انگیزه بدون عمل سبب ایجاد توهم می‌شود.

انتخاب‌های کوچک و هوشمندانه + ثابت‌قدمی = تغییرات بنیادی

«آرزو نکنید ای کاش شرایط آسان‌تر بود، آرزو کنید ‌کاش شما بهتر بودید!

نگاه کردن به خودتان به‌عنوان سخت‌ترین رقیب‌تان، یکی از بهترین روش‌های چندین برابر کردن نتایج‌ است. وقتی به دیوار محدودیت می‌رسید، فراتر و بالاتر روید. راه دیگر برای چندین برابر کردن نتایج این است که نسبت‌به گذشته‌تان و انتظاری که سایرین از شما دارند، تلاش بیشتری کنید. بیشتر از «کافی» کار انجام دهید!

هنوز خیلی از آن‌ها انگشت اتهام را به‌سمت هم دراز می‌کنند، یکدیگر را مقصر می‌دانند و انتظار دارند دولت مشکلات‌شان را حل کند. اگر تا به حال برایتان اتفاق افتاده است که ترافیک را عامل دیر رسیدن خودتان بدانید، یا گفته باشید حال‌تان خوب نیست چون با فرزندتان، همسرتان یا همکارتان مشکل داشته‌اید، مسئولیت ۱۰۰ درصدی زندگی‌تان را به عهده ندارید! دیر رسیدید، چون پرینتر مشغول بود؟ شاید لازم نبود تا آخرین دقیقه صبر کنید؟ همکارتان گزارش شما را خراب کرد؟ نباید خودتان قبل از ارایه، آن را دوباره بررسی می‌کردید؟ نمی‌توانید با فرزند نوجوان غیرمنطقی خود کنار بیایید؟ کتاب‌های آموزشی بیشماری هست که به شما یاد می‌دهد چگونه با آن‌ها برخورد کنید.

ما با تجربه بلندمدت خوشبختی، سلامتی، رفاه و ثروت، از خودراضی می‌شویم. کارهایی که ما را به آن‌جا رسانده، فراموش می‌کنیم و دیگر آن‌ها را انجام نمی‌دهیم. همانند قورباغه‌ای درون ظرف در حال جوشیدن می‌شویم که برای آزادی به بیرون نمی‌جهد، چون افزایش گرما به صورت جزئی است و او متوجه نمی‌شود در حال پخته شدن است!

افراد موفق لزوما باهوش‌تر یا نابغه‌تر نیستند. این عادت‌های آن‌هاست که باعث می‌شود مطلع‌تر، هوشیارتر، شایسته‌تر، دارای مهارت‌های بیشتر و آماده‌تر باشند.

نمی‌توانیم دی. ان. ای خودمان را تغییر دهیم، اما می‌توانیم رفتار‌هایمان را عوض کنیم.

ارسطو می‌نویسد: «ما همانی هستیم که دایم انجام می‌دهیم.»