بریده‌هایی از کتاب میرامار

- دنیا تغییر کرده، این‌طور نیست؟ - دنیا تغییر کرده، اما همه تغییر نکرده‌اند.

من طبق عادت در مقابل غریبه‌ها نوعی درون‌گرایی دارم. همیشه می‌گویم که آنها خواهند گفت... آنها فکر خواهند کرد. با این شیوه برخورد همواره فرصت‌های زیادی از زندگی‌ام را هدر داده‌ام.

- چیزی از موسیقی زیباتر نیست، الا رخسار تو. پیش از اینکه خودم را به او بچسبانم، با صلابت خودش را کنار کشید. در مقابل نگاه سرد و هشدار‌دهنده او متوقف شدم. - طاقتم تمام شده، زهره! رازش را با خودش کشاند و رفت روی صندلی نشست. خوب. در بازار علام توی طنطا هزارها مثل تو ریخته، می‌فهمی؟ فکر می‌کنی من آدم بی‌کفایتی هستم، پشکل؟!

آبی دریا به کبودی می‌زند، خشمش با همیشه متفاوت است. خشمش را فرو می‌خورد.

از پانسیون که بیرون زدم، چهره دیگر اسکندریه به استقبالم آمد، گویی خشمش را فرو خورده و به روزهای وقارش بازگشته بود، با رویی گشاده شعاع خیس و طلایی آفتابش را پیشواز کردم، به امواج دریا که در پی هم آزادانه می‌غلتیدند نگاه کردم، پاره ابرها گویی ارواح سرگردان را در آسمان نقاشی می‌کردند. و بعد در کافه تریا نشستم تا شیرقهوه‌ای بخورم،

اگر ایمان داشته باشی و عمل کنی، این همان مثل اعلی رستگاری است و اگر ایمان نداشته باشی این راه دیگری است که اسمش گم‌گشتگی و بیهودگی است. اما اگر ایمان داشته ولی از عمل به آن ناتوان باشی این عین جهنم است.

و حالا وقتش رسیده بود که کشتی توفان‌زده‌ام را به جانب ساحل نغمه و طرب برانم. از خدا خواستم که مرا از این حالت شقه‌شده و متلاشی نجات دهد و به پیکره‌ای مجموع و سرشار از هماهنگی و توازن برساندم، تا بتوانم در ساختن نظرگاهی از محبت و صلح موفق باشم. تا عذابم را در آهنگی دلنواز ذوب کنم و عقلم را با زیبایی و بصیرت هماهنگ سازم. و شهدی گوارا بر کینه‌های هستی بپاشم.

خیلی رقت‌انگیز است که فکر کنیم برای این به دنیا آمده‌ایم تا بچه پس بیاندازیم.

تنهایی، نکبتی است که انسان نباید به آن مبتلا شود،

هر کس قدرت داشته باشد مالک همه‌چیز است، حتی اگر مقابل مردم شعار عدالت و سوسیالیسم بدهد،