بریده‌هایی از کتاب برادرزاده رامو

آدمی شربت دروغی را که در تملق او باشد یک جرعه می‌نوشد و حرف حق را که برایش تلخ است، قطره‌قطره.

ندای وجدان و درست‌کاری در مقابل شکم گرسنه خیلی ضعیف می‌شوند.

بر این باورم اگر دروغ در کوتاه‌مدت به سود باشد، اما در درازمدت حتماً مضر است و برخلاف، این حقیقت است که در درازمدت به نفع تمام می‌شود ولو این‌که در دَم زیان برساند.

هیچ‌چیزی مفیدتر از دروغ برای خلایق و هیچ‌چیزی مُضرتر از حقیقت برای آن‌ها نیست.

دو نوع قانون داریم، قوانینی به‌غایت عادلانه و با کلیت مطلق، و قوانینی عجیب که ضمانت اجرای‌شان ناشی از نادانی یا لازمهٔ شرایط است. این قوانین گناهکاری را که آن‌ها را نقض کرده باشد تنها با رسوایی موقت می‌آلاید، و داغ این ننگ برای همیشه با دادرسان و ملت‌ها باقی خواهد ماند. امروز سقراط یا دادرسی که او را مجبور به نوشیدن شوکران کرد، کدام‌یک بی‌آبرویند؟