بریده‌هایی از کتاب برادرزاده رامو

نوابغ کم می‌خوانند، زیاد عمل می‌کنند و به‌خودی‌خود شکوفا می‌شوند.

آدمی شربت دروغی را که در تملق او باشد یک جرعه می‌نوشد و حرف حق را که برایش تلخ است، قطره‌قطره.

اگر در این جهان همه‌چیز بسیار خوب بود، دیگر چیزی به‌غایت خیلی خوب وجود نداشت.

من عدهٔ زیادی مردمان شریف می‌بینم که سعادتمند نیستند و مردمان بی‌شماری می‌بینم که شریف نیستند و خوشبخت‌اند.

به یک دَله‌دزد تف می‌کنند، اما به یک جنایتکار بزرگ به‌نوعی احترام می‌گذارند؛

ما به‌ظاهر خوشحال به‌نظر می‌رسیم، اما همگی غمگین و گرسنه‌ایم. گرگ‌ها هم به اندازهٔ ما گرسنه نیستند؛ ببرها هم به اندازهٔ ما خشن نیستند. مثل گرگ‌ها وقتی زمین درازمدت زیر برف مانده است، هر چه را گیرمان بیاید می‌بلعیم. و ببرصفت آن‌هایی را که در کارشان موفق‌اند می‌دریم. گاهی چند غوغاسالار دورِ هم جمع می‌شوند و آن زمان است که باغ‌وحش دیدنی می‌شود.

مگر در این مملکت لازم است دانشِ آن‌چه را می‌گوییم داشته باشیم؟

پوسیدن زیر مرمر، یا زیر خاک، فرقی ندارد و همان پوسیدن است. و فرقی نمی‌کند دور تابوت جمعیتی باشند یا نباشند.

هیچ سعادتی دایمی نیست

ندانستن بهتر از کم دانستن است