بریده‌هایی از کتاب برادرزاده رامو

آینه می‌بایست به آن‌ها فهمانده باشد می‌توان با قیافهٔ یک ابله مردی هوشمند بود، یا در ورای ظاهری هوشمند دیوانه‌ای را پنهان داشت.

هر قدر هم که شما فوق‌العاده باشید، کس دیگری می‌تواند جانشین‌تان شود.

ما به‌ظاهر خوشحال به‌نظر می‌رسیم، اما همگی غمگین و گرسنه‌ایم. گرگ‌ها هم به اندازهٔ ما گرسنه نیستند؛ ببرها هم به اندازهٔ ما خشن نیستند. مثل گرگ‌ها وقتی زمین درازمدت زیر برف مانده است، هر چه را گیرمان بیاید می‌بلعیم. و ببرصفت آن‌هایی را که در کارشان موفق‌اند می‌دریم. گاهی چند غوغاسالار دورِ هم جمع می‌شوند و آن زمان است که باغ‌وحش دیدنی می‌شود. هرگز کسی این تعداد جانور غم‌زده، عبوس، درنده و خشمگین را یک‌جا رؤیت نکرده است

هیچ‌چیزی مفیدتر از دروغ برای خلایق و هیچ‌چیزی مُضرتر از حقیقت برای آن‌ها نیست.

مُرده صدای ناقوس را نمی‌شنود. چه ده‌ها کشیش بیهوده برایش حنجره پاره کنند، چه در پیش‌وپس جنازه‌اش ستونی از مشعل‌های فروزان بدرقه‌اش کنند، روح او کنار رییس تشریفات حضور ندارد. پوسیدن زیر مرمر، یا زیر خاک، فرقی ندارد و همان پوسیدن است. و فرقی نمی‌کند دور تابوت جمعیتی باشند یا نباشند

به مردمان عادی نیاز هست، اما نیازی به نابغه‌ها نیست. نه، حقیقتاً نبودن‌شان بهتر است. آن‌هایند که نظام جهان را به‌هم می‌ریزند؛ اما از آن‌جایی که در همه‌چیز، حماقت بسیار متداول و بسیار قدرتمند است، پس نمی‌توان چیزی را بدون جاروجنجال تغییر داد.

هیچ اصل اخلاقی‌ای عاری از عیب و اشکال نیست.

به یک دَله‌دزد تف می‌کنند، اما به یک جنایتکار بزرگ به‌نوعی احترام می‌گذارند

در طبیعت انواع جانوران یکدیگر را می‌بلعند، در جامعه نیز اصناف یکدیگر را تکه‌تکه می‌کنند، قانون هم در این ماجرا دخالتی نمی‌کند.

باید تملق گفت، باید تملق بزرگان را گفت، به آن‌ها نزدیک شد، سلیقه‌های‌شان را شناخت، مُهر تأیید به هوا و هوس و هرزگی‌های‌شان گذاشت، بی‌عدالتی‌های‌شان را تأیید کرد؛ راز پیشرفت این‌هاست.