بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

آن‌قدر درد را عقب رانده‌اید که اگر نمایان شود دیگر تشخیصش نمی‌دهید.

برای دوری از احساسات دردناک و سرکوب جدی آن‌ها، ذهنتان را مشغول نگه می‌دارید.

مهم است که با خیال راحت آن احساسات را تا جایی که نیاز دارید و تا زمانی که مفید است بروز دهید. اما این احساسات باید بیایند و بروند، نه اینکه در زندگی روزمرهٔ شما جا خوش کنند.

«گاهی دلسوزی به حال خود بیهوده‌ست. این روزها هیچ کاری رو به سرانجام نمی‌رسونم. با آدم‌های زیادی رابطهٔ یک‌طرفه دارم. وقتی با کسی از احساساتم حرف می‌زنم، معذب می‌شم.»

وقتی این کار شاق را بیاموزید که عواطف بسیار خام و دردناکتان را ابراز کنید یا به کسی اجازهٔ ورود به دنیای حقیقی خود را بدهید، تغییر خواهید کرد.

وقتی دنیل از درونش آگاه شد، در زمان حال ماند و احساساتش را بیرون ریخت، به آرامش رسید.

اتفاقات خوب زندگی نعمت‌های واقعی‌اند.

پرسش‌نامهٔ افسردگی نهفته ۱. درددل‌کردن دربارهٔ مسائل خصوصی، به‌ویژه سختی‌ها و مشکلات واقعیِ زندگی،‌ برایتان سخت است؟

افسردگی نهفته بیماری شناخته‌شده یا اختلال ذهنی نیست دوباره تأکید می‌کنم: افسردگی نهفته بیماری شناخته‌شده نیست؛ اختلال روانی هم نیست. اصطلاحی است که ساخته‌ام تا سندرمی (مجموعه‌ای از رفتارها) را توصیف کنم که می‌تواند افسردگی حقیقی را پنهان کند. این اصطلاح در هیچ کتاب تخصصی روان‌شناسی یا روان‌درمانی وجود ندارد.

اگر بپذیرید آسیب‌پذیرید، خطرکردن بسیار آسان‌تر می‌شود. زیرا چه مبارزه کنید چه شکست بخورید، نه شکست، نه مبارزه و نه موفقیت شما را تعریف نمی‌کند. شما از آن شکست‌ها درس می‌گیرید. مجبور نیستید پنهانشان کنید. پذیرش آسیب‌پذیری آزادی می‌آورَد.