بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

وقتی می‌خواهید برای اولین بار روی چرخ سفالگری گلدانی بسازید، خاک رس مطیع انگشتان شما نیست. درنهایت با دست‌های گل‌آلود و خیس، خراب‌کاری به بار می‌آورید. با تمرین، در کار با خاک رس و در هماهنگی با چرخش چرخ مهارت می‌یابید و می‌توانید وسایلی کاربردی و زیبا بیافرینید.

«یا احساسش می‌کنی یا باهاش زندگی می‌کنی. درسته؟ درد رو می‌گم، یا احساسش کن یا زندگیش کن. این رو قراره بهم بگی؟»

باید به آزادی‌مان در خلق کیستی‌مان ایمان داشته باشیم.»

به خودتان گفته‌اید: «ای بابا، من افسرده نیستم. شاید سرم شلوغ باشه، ولی افسرده نیستم.» فشار پشت فشار و فقدان پشت فقدان را تحمل کرده‌اید و ادامه داده‌اید.

«کاملاً با عقل جور درمی‌آید. آن‌هایی که به افسردگی کاملاً نهفته دچارند پشت نقاب کمال پنهان می‌شوند، اما از درون عمیقاً رنج می‌کشند.» همان دم، پرسشی برایم پیش آمد: «چرا برایشان این‌قدر سخت است که مشکلاتشان را به دیگران بگویند؟ بااین‌همه دردی که می‌کشند، مجبور به درخواست کمک نمی‌شوند؟»

درد و رنج زیادی را پنهان می‌کرد و در پس آن‌همه لبخند، احساس یأس و درماندگی داشت.

جان کابات‌زین اشاره می‌کند که مثبت‌اندیشی افراطی شاید به‌اندازهٔ منفی‌نگری افراطی مخرب باشد.

لازم نیست از ابتدای راه تمامی طول مسیر و خودِ مقصد را ببینید. دوسه متر جلوتر را ببینید، کافی است. این تمثیل ساده بهترین توصیه‌ای است که دربارهٔ نوشتن یا خودِ زندگی در تمامی عمرم شنیده‌ام.

شما ارزش جنگیدن را دارید، نه با وجود تمام نقص‌ها و آسیب‌پذیری‌هایتان، که به‌خاطر آن‌ها ارزش دوست‌داشته‌شدن را دارید، نه به‌خاطر آنچه می‌توانید انجام دهید، بلکه به‌خاطر آن که هستید. شما با قدرتی واقعی در حال رشدید، نه برای اینکه به نظر می‌رسد بر همه‌چیز کنترل دارید، به این دلیل که می‌توانید با تمامی احساساتتان ارتباط برقرار کنید و آن‌ها را بپذیرید و اجازه دهید راهنمای شما باشند.

می‌گفت: «من نباید شکایت کنم، چون در مقایسه با بیشتر مردم زندگی راحتی دارم.»

علائم بیماری شما با تظاهرات بالینی افسردگی شناخته‌شده یکی نیست.

در ظاهر همه‌چیز دارم، اما از درون مرده‌م و بیشتر وقت‌ها احساس می‌کنم از سر اجبار دارم ادامه می‌دم. تنها چیزی که مانعم شد بچه‌هام بودن.»

اما بخشی از فرایند درمان این است که با نقاط ضعفتان روبه‌رو شوید و آن‌ها را بپذیرید.

تک‌تک ما، در جایگاه فرد، شریک زندگی، والد، پزشک و درمانگر، باید علائم هشداردهنده را بشناسیم. باید توانایی داشته باشیم که کارها و باورهای هر فرد را بفهمیم و ظاهر را همهٔ داستان در نظر نگیریم.

ارزش ناتالی دیگر به انجام وظایف یا برآوردن انتظارات دیگران نبود؛ ارزش وجودی‌اش از دل کسی که می‌خواست باشد و چیزی که برایش اهمیت داشت سر برمی‌آورد.

میان کمال‌طلبی و افسردگی رابطه‌ای ژرف وجود دارد. کمال‌طلبی به‌گونه‌ای درون را زهرآگین می‌سازد که توانایی لذت‌بردن از موفقیت‌های واقعی را از افرادی که سزاوار آن‌اند می‌گیرد، زیرا کمال به‌ندرت در دنیای واقعی وجود دارد؛ اگر اصلاً وجود داشته باشد.

تیغه‌کشی احساسات یعنی احساسات خود را فعلاً در نهان‌خانهٔ عاطفی می‌گذارید تا حواستان به چیزهایی باشد که باید فوراً رسیدگی شوند، اما وقتی تنش از بین رفت، وقتی انرژی لازم را به دست آوردید، وقتی خلوت فراهم آمد، خلاصه به وقت مقتضی با آن احساسات خوب یا بد ارتباط برقرار می‌کنید. درمی‌یابید که چقدر بر شما تأثیر می‌گذارند. اگر دردناک باشند، برای التیام‌یافتن باید آسیب، اندوه، تیرگی و یأس را تحمل کنید. راه سالم کنارآمدن و مدارا با عواطف قدرتمند همین است.

«بدون گذر از آسیب‌پذیری، نمی‌توان به شهامت رسید. ختم کلام!»

پژوهشگران حوزهٔ کمال‌طلبی، گوردون فلت و پل هیوئیت و ساموئل میکائیل، این نکته را گوشزد می‌کنند که «وقتی از آن‌ها [کمال‌گرایان] پرسیده می‌شود چه احساسی دارند، معمولاً احساسات را توصیف می‌کنند، به‌جای اینکه ابراز کنند.» (۲۰۱۷، ۲۳۶) به عبارت دیگر، کمال‌گرایان دربارهٔ ترس یا ناامیدی حرف می‌زنند. احساس‌کردن، حضور در لحظه و درگیری واقعی با این احساسات موضوع دیگری است. به همین علت است که وقتی تصمیم می‌گیرید دربارهٔ آسیب یا موضوعی دردناک صحبت کنید احساساتتان را بروز نمی‌دهید. توصیف می‌کنید، ابراز نمی‌کنید.

اصلاً این واقعیت که شما این کتاب را در دست گرفته‌اید خودش معجزه است.