بریده‌هایی از کتاب افسردگی نهفته

خود ناقصتان را در آغوش بگیرید.

مهم است که با خیال راحت آن احساسات را تا جایی که نیاز دارید و تا زمانی که مفید است بروز دهید. اما این احساسات باید بیایند و بروند، نه اینکه در زندگی روزمرهٔ شما جا خوش کنند.

«گاهی دلسوزی به حال خود بیهوده‌ست. این روزها هیچ کاری رو به سرانجام نمی‌رسونم. با آدم‌های زیادی رابطهٔ یک‌طرفه دارم. وقتی با کسی از احساساتم حرف می‌زنم، معذب می‌شم.»

وقتی دنیل از درونش آگاه شد، در زمان حال ماند و احساساتش را بیرون ریخت، به آرامش رسید.

اتفاقات خوب زندگی نعمت‌های واقعی‌اند.

پرسش‌نامهٔ افسردگی نهفته ۱. درددل‌کردن دربارهٔ مسائل خصوصی، به‌ویژه سختی‌ها و مشکلات واقعیِ زندگی،‌ برایتان سخت است؟

برای دوری از احساسات دردناک و سرکوب جدی آن‌ها، ذهنتان را مشغول نگه می‌دارید.

افسردگی نهفته بیماری شناخته‌شده یا اختلال ذهنی نیست دوباره تأکید می‌کنم: افسردگی نهفته بیماری شناخته‌شده نیست؛ اختلال روانی هم نیست. اصطلاحی است که ساخته‌ام تا سندرمی (مجموعه‌ای از رفتارها) را توصیف کنم که می‌تواند افسردگی حقیقی را پنهان کند. این اصطلاح در هیچ کتاب تخصصی روان‌شناسی یا روان‌درمانی وجود ندارد.

اگر بپذیرید آسیب‌پذیرید، خطرکردن بسیار آسان‌تر می‌شود. زیرا چه مبارزه کنید چه شکست بخورید، نه شکست، نه مبارزه و نه موفقیت شما را تعریف نمی‌کند. شما از آن شکست‌ها درس می‌گیرید. مجبور نیستید پنهانشان کنید. پذیرش آسیب‌پذیری آزادی می‌آورَد.

کمال‌طلبی را به سه دسته تقسیم می‌کنند: خودمدار که همواره از خود انتظار کمال دارد؛ دگرمدار که همواره از دیگران توقع کمال دارد؛ مطلوب جامعه که مبتنی بر فشار شدیدی است که از جانب دیگران برای رسیدن به کمال احساس می‌شود. دستهٔ آخر بسیار خطرناک است، زیرا یأسی بی‌پایان در پی خواهد داشت؛ البته دو دستهٔ دیگر نیز بی‌خطر نیستند.