بریده‌هایی از کتاب نامه‌های عاشقانه ویکتور هوگو

درست است که همواره احترام بسیار زیادی برای مردان معمولی نشان نداده‌ام اما شعورم به من نمی‌گوید که از آنچه آنها هستند بهترم اما با آنچه آنها هستند متفاوتم و این برایم کافی است.

آنچه به آن امید دارم این است که تو را خوشحال کنم- کاملاً خوشحال؛ تا ذهن تاریک و خشنم را با ذهن درخشان و بی‌نظیر تو، روحم را با روح تو، سرنوشتم را با سرنوشت تو و جاودانگی‌ام را با جاودانگی تو پیوند دهم.

آری، به همسر پرستیدنی‌ام، به آدل خوب و جذابم افتخار می‌کنم؛ و این تکبر و خودبینی نیست، غرور و افتخار است. محسناتت گنج من هستند و کمالاتت ثروتم؛

زمانی که تواضع و زیبایی با هم آمیخته شوند، زیبایی هدیه بسیار گران‌بهایی می‌شود. تو در زیبایی و معصومیت بسیار جذابی.

و این تکبر و خودبینی نیست، غرور و افتخار است. محسناتت گنج من هستند و کمالاتت ثروتم؛ من از آنها در مقابل حملات خودت با حسادت یک مادر و اشتیاق یک همسر دفاع خواهم کرد.

تنها دو راه وجود دارد، تو و مرگ

آیا خاطرات تو همچون خاطرات من وفادار هستند

اگر تو این عشق را احساس نمی‌کنی، لااقل طبیعتاً می‌توانی آن را درک کنی.

درباره‌ی تمامی مشکلات آن و حسادتم به اندازه‌ی کافی فکر کرده‌ای؟ نمی‌دانم چگونه برایت تعریف کنم که وقتی چند روز پیش مادرت مقابل من گفت اجازه داده‌ای مردی که من نمی‌شناختم بازو در بازویت افکند، چه بر من گذشت.

زمانی که تواضع و زیبایی با هم آمیخته شوند، زیبایی هدیه بسیار گران‌بهایی می‌شود