بریده‌هایی از کتاب نامه‌های عاشقانه ویکتور هوگو

از خودت راضی باش، بدون اینکه تواضع و فروتنی را ترک کنی. فروتنی بسیار برازنده‌ی توست!

و این تکبر و خودبینی نیست، غرور و افتخار است. محسناتت گنج من هستند و کمالاتت ثروتم؛ من از آنها در مقابل حملات خودت با حسادت یک مادر و اشتیاق یک همسر دفاع خواهم کرد.

«زنان مهربان‌تر و بامحبت‌تر از مردان هستند»

چه می‌شد اگر تا پایان دنیا کل زندگیت آن گونه در آغوش من بود؟

به نظرم زمانی که شروع به این سرگرمی شیرین می‌کنم برایم آسان است که تمام آنچه در روحم است را به تو بگویم؛ اما ناگهان از فهمیدن اینکه نمی‌توانم بیان کنم چه احساس می‌کنم و چه دوست دارم بگویم متعجب می‌شوم

یکی از قوی‌ترین انگیزه‌هایم در آرزو کردن داشتن لحظاتی آرام برای گفتگو با تو است. نامه‌ها این کار را نخواهند کرد زیرا در حالی که آن را می‌خوانی در ذهنت به آنچه نوشته‌ام پاسخ می‌دهی و من آنجا نیستم تا جواب دهم.

من چه انجام داده‌ام که خداوند با لطف و محبت بسیار به من امکان می‌دهد تا فرشته‌ای مرا دوست بدارد، فرشته‌ای همچون آدل پرستیدنی‌ام؟

نامه نوشتن به تو برای من چنان خوشی عمیقی است که در مقابل آن تمامی کارهای بعدی، خسته‌کننده و تقریباً غیرممکن می‌شود.

فرشته‌ام، تو می‌توانی ببینی چه معبدی از عشق پرشور تو در قلب ویکتورت ساخته شده است.

من فقط به خودم تکیه می‌کنم زیرا تنها به خودم اطمینان دارم. عشق عزیز، من به شدت ترجیح می‌دهم ده، دوازده شب پشت سر هم کار کنم تا اینکه یک ساعت را به درخواست کمک از دیگران بگذرانم.