بریده‌هایی از کتاب ۲۱ قانون مولانا

می‌داند که تمام خوشحالی محصول اضطراب است. با شکست پیروزی را می‌آموزد. عشق را می‌آموزد، وقتی‌که تنها می‌ماند. بخشش را یاد می‌گیرد، زمانی که از ناحقی‌ها خسته می‌شود. صداقت را یاد می‌گیرد، هنگامی‌که ترک شدن و تنها ماندن را تجربه می‌کند.

ثروتمند بودن این است که بتوانی از داشته‌هایت لذت ببری.

دم‌کشیدن از دست دادن زمان نیست. زمان را بیهوده سپری کردن نیست. بلکه زمان دادن به خود است و اینکه بدانی برای چه‌کاری آماده هستی و برای چه آماده نیستی. دم کردن چای نیز از اینجا آمده است. زمان دادن به چای، تا در آب گرم هم رنگ و هم طعم و هم عطر واقعی خود را پیدا کند. همین‌قدر هم برای خودت زمان بگذار. وقتی‌که خود را آماده می‌کنی برای اینکه نتیجه و تجربهٔ به دست بیاوری، این همان زمان دم کشیدن است. یعنی زمانی برای فهمیدن و تصمیم گرفتن.

لحظات زندگی نه دیر خواهند آمد و نه زود. اما همسفر من گرفتار زمان‌سنجی ذهن مشو. باید یاد بگیری با زمان هماهنگ حرکت کنی و به جریان الهی اعتماد کنی.

فکر نکن صبر یا منتظر بودن کار تو را به تأخیر خواهد انداخت. بلکه برعکس، انتظار، سرمایه‌گذاری مطمئنی است برای اینکه وقتی به هدفت رسیدی با آرامش و اطمینان خاطر آنجا بمانی. اگر هم می‌خواهی برای چیزی عجله کنی برای یادگرفتن عجول باش. بیشتر از این یادگیری را عقب نینداز و از آن منصرف نشو. نگو که از این به بعد به چه دردم خواهد خورد. همین الآن اولین قدم را برای یادگیری بردار.

زمانی که برای پیمودن مسیر صرف می‌شود بسیار با ارزش است. راه باید بدون میانبر طی شود چون راه رشد و ترقی اگر از راه‌های کوتاه و مسیرهای راحت طی شود به تاریکی می‌رسد.

اگر برای رسیدن به چیزی عجله دارید، یا آن را از دست خواهید داد و یا هرگز بدان نخواهید رسید و یا با تأخیر به آن خواهید رسید. یکی از اشتباهات بزرگ و مهم زندگی ما عجله کردن است... این یکی از ضعف‌های بزرگ زندگی ما انسان‌هاست.

هرگز نمی‌توانی صاحب آن احساساتی باشی که بر آنها غلبه نکرده‌ای.

می‌گویند رنج‌ها، راه را به انسان نشان می‌دهند سختی به انسان زندگی کردن را می‌آموزد واقعاً کسی که درد را تجربه نکرده طعم ناامیدی را نچشیده شما بگویید چه می‌فهمد از خوشبختی تاریکی نباشد آیا روشنی معنی پیدا می‌کند؟ شب و روز تفاوتی ندارند؟ اگر پایان هست آغاز هم هست اگر آغاز هست پایانی هم هست

صبر همچون طناب محکمی است؛ لحظه‌ای که فکر می‌کنی پاره خواهد شد محکم‌تر می‌شود. زمانی که فکر می‌کنی تمام خواهد شد، رفته‌رفته زیادتر و محکم‌تر می‌شود.