بریده‌هایی از کتاب ۲۱ قانون مولانا

اگر خداوند چیزی قسمت کرده باشد؛ دست می‌آورد، باد می‌آورد، سیل می‌آورد. اما اگر خداوند قسمت تو نکرده باشد دست می‌برد، باد می‌برد و سیل هم می‌برد.

گاهی، از راه خارج شدن، در اصل وارد راه شدن است. راه افتادن مساوی است با زمین‌خوردن‌ها، بلندشدن‌ها و دوباره زخمی شدن‌ها. شجاعت با همهٔ این‌ها راه را رها نکردن و در جستجوی حقیقت بودن است.

هرلحظهٔ تخم نیکی بکار، اگر نکاشتی نمی‌توانی چیزی برداشت کنی؛ و فراموش مکن راه آنهایی که در قلب خود خوبی جمع کرده‌اند همیشه بازخواهد بود

‫قانون ششم ‫زیبایی یک گل از بذر آن است و زیبایی یک انسان از خوبی و مهربانی قلبش نشأت می‌گیرد

چرا خودت را در شرایطی که دوست نداری محکوم و تنها رها می‌کنی؟

کسانی که دائم به آخر راه و نتیجه تمرکز می‌کنند معمولاً در اولین قدم حبس خواهند شد.

بهترین انتخاب را فقط در مسیر می‌توان انجام داد. بهترین نتیجه و بهترین راه در مسیر به ما نشان داده خواهند شد.

در اصل هر اتفاقی که تو آن را شر می‌دانی به نفع توست. به طور حتم تو باید متوجه آن بشوی، باید آن را درک کنی، آن را ببینی یا بتوانی آن را با مدیریت خود به سرانجام برسانی. زیرا رشد و ارتقاء تو و پیشرفت تو وابستگی به این ادراک دارد. مشکلات و سختی‌ها و شادی‌های زندگی؛ آنها هستند که تو را به شخصی که امروز هستی تبدیل کرده‌اند.

در جنگ اولین کسانی که تیر می‌خورند آنهایی هستند که فرار می‌کنند. کسانی که مانده و استراتژی جدیدی اتخاذ می‌کنند آنها در امان می‌مانند زیرا آنها خودشان را گم نکردند. یا خودشان را جلوی آتش نینداخته‌اند. آنها در آرامش تصمیم می‌گیرند که چه‌کار باید بکنند. و در اینجا این آرامش؛ این هوش؛ این سکون؛ این استراتژی صبر نامیده می‌شود.

می‌خواهی خوشبخت باشی، پس خوشبختی را به دیگران بده. _ می‌خواهی دوست داشته شوی، پس بی‌قیدوشرط دوست داشته باش. _ برکت می‌خواهی، پس داشته‌هایت را تقسیم کن

دم‌کشیدن از دست دادن زمان نیست. زمان را بیهوده سپری کردن نیست. بلکه زمان دادن به خود است و اینکه بدانی برای چه‌کاری آماده هستی و برای چه آماده نیستی. دم کردن چای نیز از اینجا آمده است. زمان دادن به چای، تا در آب گرم هم رنگ و هم طعم و هم عطر واقعی خود را پیدا کند. همین‌قدر هم برای خودت زمان بگذار. وقتی‌که خود را آماده می‌کنی برای اینکه نتیجه و تجربهٔ به دست بیاوری، این همان زمان دم کشیدن است. یعنی زمانی برای فهمیدن و تصمیم گرفتن.

لحظات زندگی نه دیر خواهند آمد و نه زود. اما همسفر من گرفتار زمان‌سنجی ذهن مشو. باید یاد بگیری با زمان هماهنگ حرکت کنی و به جریان الهی اعتماد کنی.

فکر نکن صبر یا منتظر بودن کار تو را به تأخیر خواهد انداخت. بلکه برعکس، انتظار، سرمایه‌گذاری مطمئنی است برای اینکه وقتی به هدفت رسیدی با آرامش و اطمینان خاطر آنجا بمانی. اگر هم می‌خواهی برای چیزی عجله کنی برای یادگرفتن عجول باش. بیشتر از این یادگیری را عقب نینداز و از آن منصرف نشو. نگو که از این به بعد به چه دردم خواهد خورد. همین الآن اولین قدم را برای یادگیری بردار.

زمانی که برای پیمودن مسیر صرف می‌شود بسیار با ارزش است. راه باید بدون میانبر طی شود چون راه رشد و ترقی اگر از راه‌های کوتاه و مسیرهای راحت طی شود به تاریکی می‌رسد.

اگر برای رسیدن به چیزی عجله دارید، یا آن را از دست خواهید داد و یا هرگز بدان نخواهید رسید و یا با تأخیر به آن خواهید رسید. یکی از اشتباهات بزرگ و مهم زندگی ما عجله کردن است... این یکی از ضعف‌های بزرگ زندگی ما انسان‌هاست.

هرگز نمی‌توانی صاحب آن احساساتی باشی که بر آنها غلبه نکرده‌ای.

می‌گویند رنج‌ها، راه را به انسان نشان می‌دهند سختی به انسان زندگی کردن را می‌آموزد واقعاً کسی که درد را تجربه نکرده طعم ناامیدی را نچشیده شما بگویید چه می‌فهمد از خوشبختی تاریکی نباشد آیا روشنی معنی پیدا می‌کند؟ شب و روز تفاوتی ندارند؟ اگر پایان هست آغاز هم هست اگر آغاز هست پایانی هم هست

همان‌گونه که مولانا اشاره می‌کند: «مهم‌ترین دارایی انسان صداقت و امین بودن اوست.»

‫قانون پنجم ‫اعتماد کردن از دوست داشتن مهم‌تر است. جایی که محبت باشد اعتماد به وجود خواهد آمد، اما جایی که اعتماد وجود نداشته باشد محبت رشد نخواهد کرد

‫قانون چهارم ‫وقتی‌که شرایط برایت سخت می‌شود و مقاومت دشوار، هرگز تسلیم نشو زیرا آنجا نقطهٔ تغییر است