بریده‌هایی از کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران

هر عامل خارجی برای تأثیرگذاری در عرصه داخل، لزوماً از نقاط ضعف داخل استفاده می‌کند. درصورتی‌که بتوان بر ضعف‌های داخلی فائق آمد، شانس موفقیت توطئه‌های خارج کاهش خواهد یافت. این دیدگاه بر این باور است که پرداختن به توطئه از سوی مردم و حاکمان عقب‌مانده «فرافکنی» است. یعنی نسبت‌دادن ضعف‌های خودشان به دیگرانی که عملا نقشی در ایجاد عقب‌افتادگی‌ها و شکست‌ها نداشته‌اند و مبری دانستن خودشان از ضعف‌ها و نارسایی‌هایی که درواقع موجبات اصلی آن ناکامی‌ها را فراهم کرده‌اند.