بریده‌هایی از کتاب نمایش افسانه ای برای وقتی دیگر

من سلیقهٔ آتِنی دارم... در زمینهٔ بدنی مشکل‌پسندم... در زمینهٔ اخلاقی، خدایی‌ش، به کم هم راضی‌ام... اینها دغدغه‌شان اخلاقی است، نشان به این نشان که همه‌شان می‌خواهند بکشندم.

امروزه‌روز همهٔ آدم‌ها، کسانی که باشان برخورد می‌کنی، آشناها، همه فکری‌اند... سه چار ماه می‌شود که همه توی فکرند، که دیگر هیچ‌کس واقعاً من را رودررو نگاه نمی‌کند... خب به‌خاطر اوضاع است، همین. آدم‌ها تقریباً همه در یک زمان یک‌جور رفتار مشابه دارند... همه یک‌جور تیک... مثل جوجه‌اردک‌ها دورِ مادرشان، در دومنیل، جنگل بولونی همه همزمان سر به راست!... به چپ!... ده‌تا باشند! یا دوازده‌تا... یا پانزده‌تا‌!... فرقی نمی‌کند! همه کله‌ها به‌طرف راست! در یک ثانیه!