بریده‌هایی از کتاب آنی شرلی در گرین گیبلز (کتاب اول)

وقتی خیال‌بافی می‌کنی، بهتر است بهترین حالت را تصور بکنی

«ماریلا! چقدر خوب است که فردا روز جدیدی است و هنوز هیچ اشتباهی در آن رخ نداده، این‌طور نیست؟» ماریلا گفت: «ولی قول می‌دهم فردا هم مرتکب اشتباه‌های زیادی خواهی شد. تو هرگز از اشتباه‌کردن خسته نمی‌شوی.» آنی گفت: «بله، می‌دانم. اما یک نکتهٔ مثبت هم در من وجود دارد ماریلا! من هرگز یک اشتباه را دو بار مرتکب نمی‌شوم.» ـ چه فایده‌ای دارد، وقتی همیشه اشتباه جدیدی اتفاق می‌افتد. ـ آه! حواست کجاست ماریلا؟ بالاخره اشتباه‌هایی که یک نفر ممکن است مرتکب شود، تعداد مشخصی دارد. روزی که به پایان این محدوده برسم، همه چیز روبه‌راه می‌شود. واقعاً فکر آرامش‌بخشی است.

فرق دارد که حرفی را خودت بزنی یا از زبان دیگران بشنوی. تو عیب‌های خودت را قبول داری، اما همیشه امیدواری که دیگران با تو هم‌عقیده نباشند.

هدف‌داشتن چقدر شادی‌بخش است. خوشحالم که هدف‌های زیادی در سر دارم که به نظر پایان‌ناپذیر می‌آیند. به‌محض اینکه به یکی از هدف‌هایت می‌رسی، هدف والاتر و درخشان‌تری سر راهت سبز می‌شود و همین زندگی را لذت‌بخش و هیجان‌انگیز می‌کند.

اگر خانم‌ها حق رأی داشته باشند، خیلی زود شاهد تغییرات خوبی خواهیم بود.

راستش، داینا! فکر نمی‌کردم هیچ‌کس بتواند عاشق من شود. از روزی که یادم می‌آید، هیچ‌کس عاشقم نبوده.

خیلی جالب است که خیالات آدم به حقیقت تبدیل شوند،

چیزی که به علت کمبود کلمهٔ مناسب فقط می‌توان به آن روابط دوستانه گفت، بین ماریلا کاتبرت و خانم ریچل وجود داشت

سنگین نیست. همهٔ وسایل زندگی‌ام را داخلش ریخته‌ام، اما سنگین نشده.

خوابیدن زیر نور ماه و روی یک درخت گیلاس جنگلی که پر از شکوفه‌های سفید است، خیلی لذت‌بخش است. شما این‌طور فکر نمی‌کنید؟ آدم خیال می‌کند در یک تالار مرمرین زندگی می‌کند، این‌طور نیست؟

آنها او را نمی‌خواستند؛ چون او پسر نبود!

خیلی خوب است که قرار است با شما زندگی کنم و مال شما باشم. من تابه‌حال مال کسی نبوده‌ام.

آه! داینا! کاش این امتحان هندسه هم زودتر تمام شود! اگرچه همان‌طور که خانم لیند می‌گوید، اگر در هندسه قبول شوم یا نشوم، خورشید بازهم به طلوع و غروب‌کردنش ادامه می‌دهد. این مسئله حقیقت دارد، اما یادآوری‌اش چندان آرامش‌دهنده نیست.

خانم آلن گفت که ما باید همیشه سعی کنیم روی مردم تأثیر خوبی بگذاریم. او دربارهٔ همه چیز خوب صحبت می‌کند. من قبلاً نمی‌دانستم مذهب چقدر شادی‌بخش است و همیشه آن را نوعی وسواس تصور می‌کردم، اما ازنظر خانم آلن این‌طور نیست. من هم دلم می‌خواهد مذهبم مثل او باشد، نه مثل آقای بل سرپرست.

او دربارهٔ همه چیز خوب صحبت می‌کند. من قبلاً نمی‌دانستم مذهب چقدر شادی‌بخش است و همیشه آن را نوعی وسواس تصور می‌کردم، اما ازنظر خانم آلن این‌طور نیست. من هم دلم می‌خواهد مذهبم مثل او باشد، نه مثل آقای بل سرپرست.

بگذار گریه کنم ماریلا! این اشک‌ها قلبم را سبک می‌کنند.

در این دنیا هر چیزی قیمتی دارد

من از کسانی که رفتارشان موردعلاقه‌ام است خوشم می‌آید.

زن‌ها می‌توانند از عهدهٔ هر کاری بربیایند

اما من فکر می‌کنم نباید برای مشکلاتی که هنوز پیش نیامده‌اند، غصه خورد،