بریده‌هایی از کتاب آنی شرلی در گرین گیبلز (کتاب اول)

در این دنیای ناقص هیچ‌چیز همیشه نمی‌تواند کامل باشد.

ماریلا! زمانی‌که آدم قصد خوشحال‌کردن کسی را دارد، توانایی‌هایش به طرز شگفت‌انگیزی زیاد می‌شوند.

عشق همیشه باید در کلمات و نگاه‌ها ابراز شود

کم‌کم دارم می‌فهمم که بزرگ‌شدن چه اشکال‌هایی دارد؛ وقتی به آرزوهایی که در کودکی داشتی می‌رسی، می‌بینی آن‌قدرها هم که فکر می‌کردی، جالب نبوده‌اند.

ریچل که حتی از فرشته‌های خدا هم، اگر در اونلی زندگی می‌کردند، ایراد می‌گرفت.

ولی گاهی‌اوقات وقتی آرزوی چیزی را داری، خیلی سخت است که برآورده شدنش را به آینده موکول کنی.

ماریلا گفت: «آنی! آنچه که کاملاً واضح است، این است که افتادن از سقف خانهٔ بری هیچ آسیبی به زبان تو نزده.»

در آن لحظه ماریلا مسئلهٔ جدیدی را کشف کرد؛ ترسی ناگهانی که با دیدن آن صحنه مانند خنجری در قلبش فرو رفت، به او فهماند که آنی چقدر برایش ارزش داشت.

"اگر عاشقم باشی همان‌قدر که من عاشقتم فقط مرگ است که جدا می‌کند ما را از هم"

انگار خدا می‌خواسته با آفریدن دنیا خوشی‌هایش را کامل کند

ازنظر متیو هرکسی که از آنی تعریف می‌کرد، آدم خوبی بود.

فکر نمی‌کنم خدا آن‌قدر وقت داشته باشد که به مدل لباس یک دختر یتیم رسیدگی کند.

... حاضرم به‌خاطر تو هر کاری را انجام بدهم...

مهم نیست. زندگی جدیدمان مشکلات جدیدی هم به همراه خواهد داشت. وقتش رسیده که من توانایی‌های خودم را کشف کنم.

سنگین نیست. همهٔ وسایل زندگی‌ام را داخلش ریخته‌ام، اما سنگین نشده.

خوشحالم که امروز صبح هوا آفتابی است، البته من روزهای بارانی را هم خیلی دوست دارم. همهٔ صبح‌ها قشنگ‌اند. شما این‌طور فکر نمی‌کنید؟ هیچ‌کس نمی‌داند در طول روز چه اتفاقاتی می‌افتد و همین باعث می‌شود بتوانیم خیال‌پردازی کنیم. ولی خوشحالم که امروز باران نمی‌آید، چون شادبودن و تحمل‌کردن غصه‌ها در یک روز آفتابی راحت‌تر است. احساس می‌کنم در روزهای آفتابی می‌توانم با غصه‌هایم کنار بیایم.

می‌دانی، من تا جایی که به خاطر دارم، هرگز یک خانهٔ واقعی نداشته‌ام.

مدتی بود که انگیزهٔ آنی برای برنده‌شدن فقط شکست‌دادن گیلبرت نبود، بلکه دلش می‌خواست افتخار حاصل از پیروزی بر رقیبی توانمند را در قلبش احساس کند. پیروزی هنوز هم برایش ارزشمند بود، اما دیگر عقیده نداشت که با برنده‌نشدنش دنیا به آخر خواهد رسید.

همه می‌دانند کسی که بورس ایوری را برد یک پسر نبود. یک دختر بود... دختر من... دختری که به داشتنش افتخار می‌کنم.

آه! تنهایی چقدر سخت است.