بریده‌هایی از کتاب دیابت به زبان ساده

سطح این نوارها به مواد شیمیایی آغشته شده است که با قندخون شما واکنش نشان می‌دهند. برخی از این نوارها، نوارهایی پلاستیکی هستند که قطره کوچکی از آنزیم (گلوکز اکسیداز) روی آن چکانده شده است

اندازه قطره خونی که برای اندازه‌گیری قندخون باید به دستگاه بدهید، متفاوت است. این میزان از ۰/۳ تا ۱۰ میلی‌لیتر متفاوت است.

اگر از قرص‌های کاهنده قند خون استفاده می‌کنید باید در طول بارداری انسولین را جایگزین آن‌ها کنید.

در صورتی که قصد سفر به کشور دیگری را دارید، داروها و وسایل کنترل قند خون خود را از آن کشور تهیه نکنید زیرا کشورهای مختلف داروهای متفاوتی برای دیابت دارند

در صورتی که سفر طولانی مدتی را با اتومبیل خود پیش رو دارید قبل از رانندگی میزان قند خون خود را کنترل کنید و هر ۲ ساعت نیز اتومبیل خود را متوقف کرده و این کار را انجام دهید. همیشه یک میان ‌وعده مانند میوه، بیسکوئیت، آب میوه یا نوشابه در اتومبیل داشته باشید تا بتوانید از افت قند خون پیشگیری کنید.

پزشک به شما توصیه خواهد کرد در صورت بروز هر یک از مشکلات زیر فوراً با او تماس بگیرید: • چنانچه حتی با مصرف دارو، میزان قند خون شما بیشتر از ۲۴۰ باشد. • میزان کتون ادرار و خون شما بیشتر از حد طبیعی باشد. • بیش از یک مرتبه استفراغ داشته باشید. • بیش از ۶ ساعت اسهال داشته باشید. • دچار تنگی نفس شوید. • تب کنید. • احساس خواب آلودگی و عدم هشیاری داشته باشید.

اگر قادر به پیروی از رژیم غذایی معمول خود نیستید سعی کنید از مواد غذایی زیر استفاده کنید: • آب میوه • بیسکوئیت نمکی • نان تست خشک • سوپ • آبگوشت یا سوپ گوشت رقیق شده • شربت • ژله‌های بدون قند • شیر • ماست • نوشابه‌های معمولی (نه نوشابه‌های رژیمی یا بدون قند)

دیابت می‌تواند باعث عفونت لثه و استخوان فک شود. در صورتی که درمان انجام نشود ممکن است منجر به شکستن و افتادن دندان‌ها شود. با انجام اقدامات زیر از دندان‌ها و لثه خود مراقبت کنید. • سالی ۲ مرتبه به دندان‌پزشک مراجعه کنید. • حداقل روزی ۲ مرتبه مسواک بزنید و نخ دندان را فراموش نکنید. • سیگار نکشید. • میزان قند خون خود را تا حد امکان کنترل شده نگاه دارید. • بیماری خود را به دندان‌پزشک اطلاع دهید.

• اگر شب‌ها احساس سرما در پاهایتان دارید جوراب بپوشید. از وسایل گرمازا برای گرم کردن پاهایتان استفاده نکنید.

• کفشی مناسب با سایز پاهایتان بپوشید، به طوری که انگشتان شما قادر به حرکت باشند. کفش‌های خود را به آرامی از پا خارج کنید. از پوشیدن کفش‌های جلو باز و پلاستیکی خودداری کنید و هرگز با پای برهنه راه نروید.