بریده‌هایی از کتاب هر آن چه فکر می کنی باور نکن

که تمام احساسات منفی ما حاصل فکرکردن‌مان هستند.

برخورد با تیر دوم که تیر احساسی است، حتی دردناک‌تر است (این همان رنج بردن است). بودا توضیح می‌دهد

هیجانات منفی فقط برای حفظ بقای ما کمک‌کننده هستند اما اگر موضوع مرگ و زندگی در میان نباشد، هیجانات منفی بیشتر مخرب هستند تا مفید.

دلیل اینکه فکرکردن، کار را خراب می‌کند این است که وقتی به افکار خود فکر می‌کنیم، شروع به تزریق باورهای محدودکننده، قضاوت‌ها، نقدها، برنامه‌ها و شرایط خود به آن افکار می‌کنیم و به دلایل بی‌شماری فکر می‌کنیم که چرا نمی‌توانیم کاری را انجام دهیم یا چیزی را داشته باشیم. با فکر نکردن، از تمام آن قضاوت‌ها و برنامه‌ریزی‌های منفی‌ای که افکار اولیه‌مان را خراب می‌کنند، به دور می‌مانیم.

فکرکردن، ریشه اصلی تمام رنج روانی ماست. شاید کنجکاو باشید که بدانید افکار مثبت در کجای این داستان قرار می‌گیرند. افکار مثبت یا افکاری که احساس خوبی به ما می‌دهند، نتیجه فکرکردن نیستند. آن‌ها محصول وضعیت طبیعی آرامش، عشق و نشاط هستند. آن‌ها محصول جانبی بودن ما هستند و نه محصول فکرکردن‌مان؛ بنابراین فکرکردن فقط موجب ایجاد احساسات یا هیجانات منفی می‌شود.

در آن لحظه، راهب سؤال مرشدش را به یاد آورد که می‌گفت " آیا می‌دانی که آن‌چه تو را عصبانی می‌کند، واقعاً چیست؟" بعد راهب با خود اندیشید که "آن‌چه مرا عصبانی می‌کند مردم، موقعیت‌ها یا شرایط نیستند. این قایقِ خالی نبود که مرا عصبانی کرد بلکه واکنش من به آن موجب خشمم شد. تمام افراد با موقعیت‌هایی که مرا آزرده و خشمگین می‌کنند، مثل این قایق خالی هستند. آن‌ها بدون واکنش خود من، این قدرت را ندارند که مرا عصبانی کنند."

شدت هیجانات منفی ارتباط مستقیمی با میزان فکرکردن ما در آن لحظه دارد. هرچه‌قدر کم‌تر فکر کنیم، فضای بیشتری برای هیجانات مثبت باز می‌کنیم تا آن‌ها به‌صورت طبیعی به سطح ذهن‌مان بیایند.

"من فکر می‌کنم و فکر می‌کنم و فکر می‌کنم، با این فکرها میلیون‌ها بار شادی را از خود راندم اما حتی یک‌بار هم آن را به سمت خویش فرانخواندم." جاناتان سفران فوئر

انسان در دنیای افکار خود زندگی می‌کند، نه در واقعیت.

احساسات ما ناشی از رویدادهای بیرونی نیستند. آن‌ها حاصل فکرکردن ما در مورد آن رویدادها هستند. بنابراین فقط چیزی را می‌توانیم احساس کنیم که به آن فکر کنیم.