بریده‌هایی از کتاب آدم های بدقلق

بهترین راه برای نشان دادن احترام خودتان به دیگران این است که به حرف‌هایشان گوش دهید. به حرف‌هایشان گوش دهید و بعد دربارهٔ چیزی که شنیده‌اید، اظهار نظر کنید.

اگر شما با احترام با کسی رفتار کنید، او هم با مهربانی به شما پاسخ می‌دهد. دیگر دوران جان وِین(سر آمده که بشود با ظاهر نخراشیده نتراشیده آدم‌ها را ترساند. اگر شما مردم را تحقیر کنید یا بترسانید، آن‌ها اغلب از شما متنفر می‌شوند، نه این‌که به شما احترام بگذارند.

به شیوهٔ معقولی انتظارات خود را بیان کنید.

در برخورد با زیردستان، همکاران و مافوق‌ها، شما باید الگوی همان چیزی باشید که از دیگران انتظار دارید باشند.

اگر شما دو برابر مواقع عادی که برای دیگران حرف می‌زنید و آن‌ها گوش می‌دهند، وقت بگذارید تا آن‌ها حرف بزنند و شما گوش بدهید، مطمئن باشید که اطلاعات بسیار باارزشی به دست خواهید آورد. اعتراضات و اتهاماتی که از دهان آدمِ به اصطلاح بدقلق خارج می‌شود، به‌ندرت تمام داستان در پس نیش و طعنهٔ آن‌هاست.

. وقتی کارمندی بدقلق است، با او وارد گفتگو شوید

همان گونه که شخصیت هر فردی با شخصیت آدم‌های دیگر متفاوت است، روش‌های رویارویی با موقعیت‌های مختلفِ کاری نیز نسبت به فردی با فرد دیگر تفاوت دارد.

«پیش از همه، باید مشکل را از فرد مشکل‌ساز جدا کنید.»

آدم‌هایی که ارادهٔ قوی دارند، اول کارهای سخت را انجام می‌دهند. سپس (در نتیجهٔ انجام این کار) تا مدت‌ها برای کارهای آسان آماده هستند.

یادتان نرود که هر از چند گاهی آدم عقل کل را ستایش کنید. این کار اعتماد به نفس او را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود او بفهمد عضو باارزشی از گروه است.

بگذارید آدم عقل کل فکر کند باهوش‌ترین باهوش‌هاست. با محبت تمام اطلاعاتی را که در اختیار شما می‌گذارد بپذیرید. اگر کسی خواست اطلاعاتی را به شما بدهد (هر چند با حالت خشن و آزاردهنده) مانع‌اش نشوید. از کجا معلوم؛ شاید همین اطلاعات روزی به دردتان بخورد.

آدم عقل کل به ندرت بااستعدادترین و یا از نظر اجتماعی، جذاب‌ترین فرد در بخش است. تنها چیزی که لاف آن را می‌زند و به آن افتخار می‌کند، مخ‌اش است!

آدم عقل کل فکر می‌کند هوش‌اش از بقیه بیشتر است و همین مسئله او را به خود بسیار مطمئن کرده است. درست است که او شاید خیلی باهوش است، ولی درواقع چیزی که برای این آدم مهم است این است که دیگران او را «باهوش‌ترین» آدم بدانند، نه فقط کسی که هوش خوبی دارد. آن‌ها نیاز دارند که دیگران به خاطر هوش‌شان به آن‌ها احترام بگذارند. می‌توان گفت که آن‌ها با این کار می‌خواهند به طریقی، اعتماد به نفس پایین خود و در بعضی موارد اطلاعات کم‌شان را جبران کنند.

آدم‌های عقل کل هوش شما را ناچیز می‌شمرند. به بی‌احترامی آدم عقل کل توجهی نشان ندهید، بلکه به خودش نگاه کنید و ببینید وجودش چه نفعی به حال شما دارد. آدم‌های عقل کل دوست دارند اطلاعات خود را عرضه کنند. از این مسئله به نفع خودتان بهره بگیرید. بگذارید آن‌ها به شما و کارکنان‌تان آموزش دهند.

مردم به خاطر رفتارهای آدم عقل کل او را دوست ندارند و به همین سبب، باوجود هوش و توانایی بالایی که دارد، حضورش آن گونه که باید و شاید تأثیرگذار نیست.

به افرادی که مدام غر می‌زنند و دیگران را سرزنش می‌کنند، اعتنایی نکنید.

نگذارید این جَو بر محیط کارتان حاکم شود که افراد به جای پیدا کردن راه‌حل به دنبال پیدا کردن مقصر باشند

الگوی افراد دیگر باشید. رئیس‌ها هم مثل هر کس دیگری اشتباه می‌کنند! این‌که رئیسی اشتباه‌اش را بپذیرد، باعث قوی شدن روحیهٔ کارمندان می‌شود.

از اعضای تیم‌تان بخواهید اگر پیشنهادی دربارهٔ بهتر انجام دادن پروژه‌های آتی دارند ارائه کنند.

هر تیمی که کار اشتباهی انجام می‌دهد، کارهای خوب زیادی هم تا قبل از آن انجام داده است. کارهایی که خوب انجام می‌شوند، شایستگی همان قدر بحث و بررسی را دارند که کارهایی که بد انجام می‌شوند؛ اگر نگوییم که باید بیشتر از کارهای اشتباه به آن‌ها پرداخت، دست کم باید همان مقدار توجهی که به اشتباهات می‌شود به کارهای خوب هم بشود.