بریده‌هایی از کتاب گریزی از شکست نیست

نیاز به تحسین‌شدن غیرمنطقی است و نمی‌توان آن را با منطق و استدلال توجیه کرد. عقلمان به ما می‌گوید جایزه هیچ‌چیز را حل نمی‌کند و زندگی همان‌طورکه بوده است، با تمام دردسرها و زشتی‌هایش، می‌ماند. اما باز دلمان خواهان آن است.

برابری «نه صرفاً به جاده‌ای هموار و بی‌مانع، که به آغازی برابر نیز وابسته است».

«موفقیت همچون کوهی است که هرچه به‌طرفش می‌روی انگار بزرگ‌تر می‌شود ... موفقیت تمام زندگی‌تان را در چنگال خود می‌گیرد، درحالی‌که سؤالات اصلی مغفول می‌مانند».

احساس شرم ربط چندانی به خودِ عمل ناشایست ندارد و بیشتر به این ترس برمی‌گردد که از چشم دیگران بیفتیم.

شاید، بدتر از ناکامی، حس گرفتاری در چرخه‌ای از بلندپروازی است در جست‌وجوی موفقیتی که آدم ته دلش به آن باور ندارد.

اما ناکامی یکی از ویژگی‌های این نظام است، نه عیب‌ونقصی که بتوان با استعداد و سرسختی برطرفش کرد. مخاطب تمام آن حکایت‌های مربوط به اثرات تحکم‌بخشِ ناکامی عوام‌الناس‌اند؛ هیچ‌یک از اغنیا و صاحب‌قدرتانی که زندگی ما را می‌گردانند واقعاً باور ندارند که ناکامی نیروبخش یا تعالی‌دهنده باشد؛ آن‌قدر هم خام‌اندیش نیستند که به ناکامی‌های فاحش خود در ملأعام اقرار کنند. فقط سودشان را به جیب می‌زنند و جایی می‌خوابانند که هیچ بحران مالی‌ای به آن گزند نرساند.

ناکامیْ این پوشش زرهیِ رقابتی را از ما می‌گیرد و لطیف و بی‌دفاعمان می‌کند، طوری‌که رویی گشاده‌تر به دنیا و یکدیگر داشته باشیم. ناکامی معنای انسان‌بودن را به ما می‌آموزد، انسانی که جایزالخطا، غیرالگوریتمی، پر از آرمان‌های خوش‌خیالانه و سوتی‌های بامزه است.

با ناکامی می‌توانیم از تردمیلِ انتظارات دیگران پیاده شویم و به این فروتنی، شفقت و آگاهی برسیم که زندگی بازیِ شانس است و بی‌نهایت راه برای خوب‌زیستن وجود دارد. ناکامی روی تاریک موفقیت نیست، بلکه واقعیتی است مجزا و پرمایه. ناکامی دانش است و چون دانشی نطلبیده است، سالم‌تر و آموزنده‌تر است.

ناکامی نیز، مانند فیض الهی، ربطی به انصاف و عدالت ندارد: از لطف خداست که من در این وضعیت نیستم. بی‌حساب‌وکتاب، به تور هرکس بخورد فرود می‌آید. کسانی از ما که تاکنون در مسیرش قرار نگرفته‌ایم همچون دل‌داری‌دهندگان ایوب توضیحی می‌یابیم که چرا این بلا سر ما نیامده است، یا بعضاً نگرانیم که شاید ما بلازدۀ بعدی باشیم.

ورزش نیز، مانند زندگی، عموماً پر است از زحمات و تلاش‌های هدررفته.