بریده‌هایی از کتاب مامورهای اعدام

همیشه یه زن‌هایی هستن که بهشون حمله می‌شه دیگه پسر. ذاتِ مَردهاس، نیست؟ به‌خصوص تو لاوستافت که هیچ کارِ دیگه‌ای هم نداری بکنی. آدم زود خسته می‌شه از گلف بازی کردن تو یه چمنِ چندمتری!

یه نظری دارم پسر. «نظری ندارم.»

مونی:       خب اراذل‌اوباش بودن به این ربط داره که کی داره نگاه می‌کنه به ماجرا، نه؟ بستگی داره کی قضاوت می‌کنه، نه؟ اگه به قضاوتِ تو و هَری باشه که من بی‌بروبرگرد در مقایسه با تو و هَری جزوِ اراذل‌اوباش‌اَم. چون شماها مالِ شمال‌این. در نتیجه بستگی داره کی قضاوت کنه دیگه، نه؟ خب اگه به قضاوتِ سورِن کی‌یرکِگور بود، آره، در مقایسه با سورِن، احتمالاً من جزوِ اراذل‌اوباش‌ هستم. البته اگه سورِن اون روز حسِ یه آدمِ خیلی قضاوت‌کننده داشت. یا حسِ یه آدمِ قضاوت‌کننده‌ی معمولی داشت، نمی‌دونم چه‌شکلی می‌شد. شما خیلی کی‌یرکِگور خونده‌ین؟ اصلاً این سؤال تا حالا تو اُلدهَم پرسیده شده؟ من خیلی کی‌یرکِگور نخونده‌م، اصلاً نخونده‌م،

همیشه اولین نفری هستی که یه چیزِ بدیهی حوصله‌سَربَرو می‌گی، این یکی از دلایلِ دیگه‌ای بود که باعث شدن من کم‌کم از تو بیزار بشم.

خب اگه به قضاوتِ سورِن کی‌یرکِگور بود، آره، در مقایسه با سورِن، احتمالاً من جزوِ اراذل‌اوباش‌ هستم.