بریده‌هایی از کتاب مامورهای اعدام

شما دارین یه آدمِ بی‌گناهو اعدام می‌کنین!

آقایونِ محترم؟ به سلامتی... پایانِ... اعدام.

      پسرها از دخترهای افسرده خوش‌شون نمی‌آد، یا از دخترهای خجالتی. یا اگه هم خوش‌شون بیاد، باز از دخترهای افسرده‌ای خوش‌شون می‌آد که خیلی خوشگل‌اَن، در نتیجه می‌تونن افسرده بودنِ اون دخترها رو نادیده بگیرن.

شِرلی:        (مکث) فکر کنم یه دماغه‌ی قوس‌داری باشه که رو آبه، با اینکه مطمئن نیستم ها. مونی:       خب، من حتی نمی‌دونم دماغه چیه. گمونم همین یعنی ابله‌اَم دیگه. شِرلی:       نه، اگه نمی‌دونستی قوس یعنی چی، اون‌موقع یعنی ابله بودی.

مامان باباها معمولاً با این قضیه که بچه‌ی پنج‌ساله‌ای تو یه تصادفِ غم‌انگیز از دست رفته راحت‌تر کنار می‌آن تا اینکه بچه‌ی پنج‌ساله‌ای فهمیده زندگی چه گُهیه و برای خلاصی ازش دست‌به‌کار شده.

آلیس:       پسرها از دخترهای افسرده خوش‌شون نمی‌آد، یا از دخترهای خجالتی. یا اگه هم خوش‌شون بیاد، باز از دخترهای افسرده‌ای خوش‌شون می‌آد که خیلی خوشگل‌اَن، در نتیجه می‌تونن افسرده بودنِ اون دخترها رو نادیده بگیرن. شِرلی:       ولی من باطنم قشنگه مامان! آلیس:       ولی تو باطنت هم قشنگ نیست آخه عشقم! باطنت جوگیره و ظاهرت افسرده‌س. هیچ پسری این ترکیبو نمی‌خواد. پس بهش فکر کن.

همبرگر و سیب‌زمینی ‌سرخ‌کرده خوردم و بامزه‌بازی هم درنمی‌آرم وقتی می‌گم این‌جا تو شمالِ مملکت، مُسکرجات نیست که شاش‌گَندِ کوفته. چه‌طور یه کَسی می‌تونه به همبرگر و سیب‌زمینی سرخ‌کرده گَند بزنه آخه؟ سؤالم اینه که چه‌طور. همبرگر و سیب‌زمینی سرخ‌کرده‌س دیگه! حتی حبوباتِ دورش هم بدمزه بودن. چه‌طور یه کَسی می‌تونه به لوبیا پخته گَند بزنه آخه؟ فقط باید درِ قوطی‌شو باز کنی دیگه، نه؟

«نگران بودن» ، چیزِ خوبیه، نیست، «نگران بودن» ؟ «نگران بودن» یعنی دوستش داری، نه؟ یعنی برات مهمه.

روزی نمایش دیوید مَمِت، بوفالوی امریکایی، را روی صحنه دید، و عاشقِ نوشتنِ درام شد و تصمیم گرفت باقیِ عمرش را صرفِ این کار کند. (بعدها فقط دو نمایشنامه‌ی دیگر شگفت‌زده‌اش کردند و رویش تأثیر گذاشتند: غربِ حقیقیِ سَم شپارد و جوی قاتلِ ترِیسی لِتز.) او صد‌و‌بیست طرحِ فیلم نوشت و برای هر شرکتِ فیلم‌سازی و شبکه‌ی تلویزیونی‌ای که اسمش را شنیده بود فرستاد و همه‌شان هم بدون استثنا طرح‌هایش را رد کردند، اما عقب ننشست، بچه‌پُررویی بود که نه را تحمل نمی‌کرد،

آلیس:       پسرها از دخترهای افسرده خوش‌شون نمی‌آد، یا از دخترهای خجالتی. یا اگه هم خوش‌شون بیاد، باز از دخترهای افسرده‌ای خوش‌شون می‌آد که خیلی خوشگل‌اَن، در نتیجه می‌تونن افسرده بودنِ اون دخترها رو نادیده بگیرن.