بریده‌هایی از کتاب مهربانی با خود

درواقع، وقتی یاد بگیریم که برای رنج‌ها و ناراحتی‌هایمان، از خودشفقتی استفاده کنیم، متوجه می‌شویم که بهبودی و رشد به‌سهولت صورت می‌گیرد.

کار را به‌این‌خاطر انجام دهید که دوست دارید، نه چون آن کار تنها راه برای داشتن ارزش انسانی است.

به‌هیچ‌وجه مهم نیست که چقدر احساس خشم، یأس و خودانتقادی داریم، خودشفقتی برای همه می‌تواند کارساز باشد.

زمانی که خودشفقتی دارید، خودتان را درگیر مقایسه با دیگران نمی‌کنید؛

«باشد که خوشبخت باشی، باشد که آسوده‌خاطر باشی، باشد که آزاد باشی، باشد که دوست‌داشتنی باشی.»‌

خودشفقتی یعنی هرچه را هستید، کاملاً دوست بدارید؛ ولی هنوز هم ارزش زندگی را به رشد و تلاش برای بهتر شدن بدانید. هنگامی که خودشفقتی دارید، نباید تغییر کنید؛ بلکه دوست دارید رشد کنید. رشد اغلب مستلزم تلاش است (هرچند که این امر شامل اجازه استراحت دادن به خود و بودن در هر آنچه هست بیش از همه نیاز داریم).

وقتی خودشفقتی داریم، دیگر نیازی نیست که از دیگران انتقاد کنیم. ما از شکست‌های اتفاقی نمی‌ترسیم، زیرا می‌توانیم شکست را به‌جای ابزار تهدید خود به‌عنوان فرصتی ارزشمند برای یادگیری در نظر گیریم. محققان متوجه شده‌اند که خودشفقتی، انگیزه ما را برای موفقیت بیشتر قوی‌تر می‌کند. دیگر از اشتباه‌کردن هراس نداریم، پس نیازی نیست که برای‌اینکه دیگران ما را دوست داشته باشند، بخواهیم کامل و بی‌نقص باشیم.

خودشفقتی یعنی هرچه را هستید، کاملاً دوست بدارید؛ ولی هنوز هم ارزش زندگی را به رشد و تلاش برای بهتر شدن بدانید.