بریده‌هایی از کتاب اطلس دل

خود من به کرات دچار حالت اضطراب، برخاسته از داشتن صفت اضطراب، می‌شوم، و می‌دانم، برای این‌که واکنش‌هایم را تشخیص بدهم و درک کنم و روش‌های عبور از حس اضطراب را پیدا کنم، مشاوره برایم ضروری بوده است. همچنین مجبور شده‌ام کافئین را ترک کنم، هشت تا نه ساعت خواب شبانه داشته باشم، و تقریباً هر روز ورزش کنم.

نفرت از افراد از نزدیک سخت است، اما وقتی هر یک پشت سنگر ایدئولوژیکمان هستیم ساده‌تر می‌شود.

واکنش هیجانی‌مان بیشتر از این‌که وابسته به واکنش بدنی‌مان باشد وابسته به ارزیابی شناختی‌مان دربارهٔ این است که از عهدهٔ موقعیت برمی‌آییم یا نه.

از احساس درد می‌ترسیم، برای همین دست به کارهایی می‌زنیم که درد بیشتری را جذب می‌کنند.

. فهمیدم مردم حاضرند هر کاری کنند تا درد نکشند، ازجمله ایجاد درد و سوءاستفاده از قدرت، و فهمیدم کم‌اند افرادی که می‌پذیرند باعث درد کسی شده‌اند بدون این‌که توجیهی بیاورند، دیگری را مقصر بدانند یا ساکت بمانند.

برای بچه‌ها خیلی چیزها، وقتی طبیعی‌سازی نشود، به‌راحتی دلیل خجالت می‌شود

حتی اوقات خوش هم مبهم بودند، چون هر لحظه ممکن بود به آشوب کشیده شوند

اغلب تحقیقات انجام شده خوش‌حالی را صفت (بخشی از آن چیزی که هستیم)، و نه حالت (چیزی که تجربه می‌کنیم)، در نظر می‌گیرند

دلسوزی رابطه‌ای بین فرد آسیب‌دیده و فردی که قصد کمک دارد نیست. دلسوزی رابطه‌ای بین دو شخص برابر است. تنها زمانی می‌توانیم در کنار سختی‌ها و تاریکی‌های دیگری حضور داشته باشیم که تاریکی‌های خودمان را شناخته باشیم. دلسوزی، زمانی که انسانیت مشترکمان را می‌شناسیم، واقعی می‌شود.

کمتر کسی می‌پذیرد باعث درد کسی شده بدون این‌که سعی کند توجیه بیاورد، کس دیگری را مقصر بداند یا ساکت بماند