بریده‌هایی از کتاب دختر ماه

هر که محبّت محمّد و آل محمّد را در دل داشته باشد، بدون شک در مسیر آنها قدم برمی‌دارد.

فاطمه لحظاتی سکوت کرد؛ سپس گفت: «اَلا من مات علی حب آل محمد، مات شهیدا... آگاه باشید هر که بر دوستی خاندان پیامبر از دنیا برود، شهید از دنیا رفته است... چه در این شهر و دیار باشد، چه هر کجای دیگر عالم.

وقتی ماندن دیگر کاری از پیش نمی‌برد، باید عزم رفتن کرد.

فاطمه او را از خود جدا کرد و لبخند به لب گفت: «برادرم از من خواسته به مرو بروم. اظهار دلتنگی کرده و مرا نزد خود خوانده است...»

فاطمه سرش را به علامت نفی بالا برد و گفت: «سرانجام دعاهایم مستجاب شد. علی‌جان مرا به مرو دعوت کرده است!»

چطور می‌توانم سکوت کنم و شاهد فریب کاری‌های مأمون باشم؟ مگر عمه‌جانم، زینب، بعد از شهادت سیدالشّهدا سکوت کرد؟... اگر در مدینه اجازهٔ روشنگری نمی‌دهند، به جای دیگری می‌رویم که مردمانش تشنهٔ معارف آل‌الله باشند. شیعیان در شهرهای زیادی منتظرند تا از دل و جان، کلام امامت را به کار بگیرند. چرا بمانیم و مجبور به سکوت باشیم؟

مأمون می‌داند محبین و دوستداران اهل بیت اگر علیه او قیام کنند، چیزی از خلافتش باقی نمی‌گذارند. برای همین برادرم، علی، را به مرو دعوت کرد تا نظر شیعیان را به خود جلب کند و از هر گونه قیام علیه عباسیان جلوگیری کند امّا تمام شیعیان و علویان باید متوجّه نیرنگ مأمون باشند. باید هوشیار باشند و بدانند او با این ظاهرسازی‌ها قصد دارد فریبشان بدهد.

به مأمون فرمود: اگر خلافت و امامت حق توست، حق واگذاری آن را نداری، و اگر حق دیگران است ـ که در حقیقت چنین است و حق ماست ـ تو چرا خود را خلیفه می‌خوانی و ولیعهد انتخاب می‌کنی؟»

مأمون فرمود: اگر خلافت و امامت حق توست، حق واگذاری آن را نداری، و اگر حق دیگران است ـ که در حقیقت چنین است و حق ماست ـ تو چرا خود را خلیفه می‌خوانی و ولیعهد انتخاب می‌کنی؟»

«تمام عالمیان گوش به فرمان ولیّ خدا هستند، عزیزکم.»