کتاب دختر ماه

رستگاری مختص شیعهٔ علی است.

جانم به فدای سیدالشهدا که در گودال قتلگاه نیز به فکر نجات دشمنانش بود. وقتی عمر سعد برای گرفتن جان آقایم به درون گودال رفت، ایشان فرمود این کار، کار تو نیست عمرسعد. برو و این کار را به دیگری واگذار و خودت را نجات بده. حتی شمر را نیز نصیحت کرد و خواست منصرفش کند. نه برای نجات جان خودش. برای اینکه تا لحظهٔ آخر حتی یک انسان دیگر را نیز از گناه و خباثت باز دارد. مولایم حسین را اگر سر هم نمی‌بریدند، با آن همه شمشیر و نیزه که بر تنش نشسته بود جان می‌داد، اما نمی‌خواست ننگ سر بریدنش تا ابد بر پیشانی عمر سعد یا شمر بماند.

فاطمه در چشم‌های سلطان نگاه کرد و آرام گفت: «حلالم کن سلطان! خیلی تو را به زحمت انداختم... دیدارِ برادر که میسّر نشد... این جانِ خسته، عزم دیدار پدر دارد... حلال کن که در این سال‌ها خیلی اذیّتت کردم.» سلطان رو برگرداند و اشک‌هایش را پاک کرد. در این هنگام، اسماء وارد اتاق شد. گردن‌بندی را که با گل‌های یاس درست کرده بود، پیش فاطمه برد و گفت: «مادر جان، برخیز! این گردن‌بند را برای شما درست کرده‌ام. ببین چه عطری دارد!» اشک از چشمان زینب سرازیر شد. عطر گل‌های یاس در اتاق پیچید.

تکتم نمی‌توانست چشم از صورت آن مرد بردارد. خود را به دریای چشمان مرد سپرده بود و بی‌آنکه متوجه جملات او بشود، اجازه داد صدای آسمانی‌اش در بند بند وجودش نفوذ کند.

وقتی ماندن دیگر کاری از پیش نمی‌برد، باید عزم رفتن کرد

«چقدر آقایم کریم است... چقدر مولایم مهربان است... آن روز جلودی با سربازان آمده بود که به زنان و دختران جسارت کند. داشت خانه را بر سر ما خراب می‌کرد.» اشک‌ها را از صورتش پاک کرد. _ آن زمان که وقت انتقام بود، آقایم داشت وساطت می‌کرد و از مأمون برایش امان می‌گرفت. کجا می‌شود چنین مولای رئوفی پیدا کرد؟ کجا چنین آقای مهربانی پیدا می‌شود؟

گفت: «فدای دل مهربانت بشوم که می‌دانم حسابی هوای برادر کرده‌ای. خدا را شکر که سلامت است و مأمون قصد آزار و اذیتش را نداشته است.»

روح انسان در کورهٔ حوادث و سختی‌ها آب‌دیده می‌شود و پله پله به ملکوت نزدیک‌تر می‌گردد

به قدر آنچه می‌دانید در برابر آنها که نمی‌دانند مسئولید

روح انسان در کورهٔ حوادث و سختی‌ها آب‌دیده می‌شود و پله پله به ملکوت نزدیک‌تر می‌گردد.»