بریده‌هایی از کتاب هری پاتر و فرزند نفرین شده

ابر سیاهی دور پسرته، یه ابر سیاه خطرناک.

شاید این اون بخش اسلیترینی وجودمه. شاید این چیزیه که کلاه گروه‌بندی تو من دید.

همون طور که آگوری می‌گه، ما قراره آینده رو بسازیم... پس من این‌جام و می‌خوام آینده رو بسازم... با تو. به نام ولدمورت و دلاوری.

و بعد صدایی می‌شنود... صدای هق هق یک کودک. هاگرید به سمتش می‌چرخد. حالا محکم‌تر راه می‌رود پایین را نگاه می‌کند و بالای تخت بچه که انگار درخشان شده می‌ایستد خب، سلام. تو باس هری باشی. سلام هری پاتر. من روبیوس هاگریدم. و خوشت بیاد یا نه قراره دوستت باشم. چون خیلی بهت سخت گذشته، با این که نمی‌دونی. دوس لازمت می‌شه. بهتره با من بیای، مگه نه؟

آلبوس: اونا مردای خوبی بودن. هری: اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ،

اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ

هری به پسرش لب‌خند می‌زند و به آسمان نگاه می‌کند

هری: اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ، و می‌دونی چیه... اون نقص‌ها اونا رو بزرگ‌تر می‌کرد.

"وقتی اضافی‌ها نجات داده شوند، وقتی زمان بچرخد، وقتی فرزندان دیده نشده پدران‌شان را به قتل رسانند: آن گاه ارباب تاریکی باز خواهد گشت".

هری: "حقیقت چیز زیبا و وحشت‌ناکیه، و باید با احتیاط باهاش برخورد کرد. " (جینی با شگفتی به او نگاه می‌کند) دامبلدور.

پسری که زنده موند. چند نفر باید برای پسری که زنده موند بمیرن؟

درسی که حتی پدرت هم گاهی نتونست یاد یگیره این بود که شجاعت عذر موجهی برای حماقت نیست. همیشه فکر کنید. همیشه به احتمالات فکر کنید.

"حقیقت چیز زیبا و وحشت‌ناکیه، و باید با احتیاط باهاش برخورد کرد. "

چیزهایی هست که مرگ نمی‌تونه لمس کنه. نقاشی... و خاطره... و عشق.

ایمس: چند نفر به خاطر پسری که زنده موند مردن؟

بسیار قوی‌تر است. چوب‌دستی هری در هوا به سمت او می‌رود. حالا خلع‌سلاح شده و یاوری ندارد چه‌طوری تونستی... تو چی هستی؟ دلفی: مدت‌ها تحت نظر داشتمت هری پاتر. من بهتر از پدرم تو رو می‌شناسم. هری: فکر می‌کنی نقطه ضعف منو فهمیدی؟ دلفی: من تلاش کردم در حد اون باشم. آره، با این که اون بزرگ‌ترین جادوگر تاریخه، ولی به من افتخار می‌کنه. اکسپالسو! هری غلت می‌زند و زمین پشت سرش منفجر می‌شود. با تشویش زیر یک نیمکت می‌رود و به دنبال راهی برای مبارزه است

شجاعت عذر موجهی برای حماقت نیست.

لیلی: تو دیوونه‌ای. آلبوس: دوباره همه به ما زل زدن. ران: به خاطر منه! من خیلی مشهورم. آزمایش‌های دماغی من اسطوره ان! هرمیون: قطعا قابل توجه هست

"وقتی اضافی‌ها نجات داده شوند، وقتی زمان بچرخد، وقتی فرزندان دیده نشده پدران‌شان را به قتل رسانند: آن گاه ارباب تاریکی باز خواهد گشت".

آلبوس: من چیزی ندارم که به پدرم اثبات کنم. باید سدریک و رز رو نجات بدم. و شاید... اگه جلومو نگیری بتونم این کارو خوب انجام بدم. اسکورپیوس: بدون من؟ آلبوس پاتر بی‌چاره. بار سرنوشتش رو شونه‌هاشه. آلبوس پاتر بی‌نوا. خیلی تلخه. آلبوس: چی داری می‌گی؟ اسکورپیوس: (منفجر می‌شود) مردم به تو نگاه می‌کنن چون پدر تو هری پاتر معروفه. ناجی جهان جادوگری. مردم به من نگاه می‌کنن چون فکر می‌کنن پدرم ولدمورته. ولدمورت. آلبوس: اصلاً... اسکورپیوس: می‌تونی یه کم تصور کنی چه حالی داره؟ امتحان کردی؟ نه. چون نمی‌تونی از نوک دماغت جلوتر رو ببینی. چون نمی‌تونی از مشکل احمقانه‌ت با پدرت جلوتر رو ببینی. اون همیشه هری پاتر می‌مونه، اینو می‌دونی نه؟ تو هم همیشه پسرش می‌مونی. می‌دونم سخته، و بچه‌های دیگه وحشت‌ناکن، اما باید یاد بگیری باهاش کنار بیای، چون... چیزای بدتری وجود داره، خب؟ مکث