بریده‌هایی از کتاب هری پاتر و فرزند نفرین شده

دامبلدور: تو باید اونو همون‌جوری که هست ببینی هری.

محبت تو بهش کورت کرده.

ما نمی‌تونیم جوون‌ها رو از آسیب دیدن حفاظت کنیم. درد باید بیاد و می‌یاد. هری: پس باید وایسم و تماشا کنم؟ دامبلدور: نه، باید بهش یاد بدی چه‌طوری با زندگی مواجه بشه. هری: چه‌طوری؟ اون گوش نمی‌ده. دامبلدور: شاید اونم منتظره که تو درست ببینیش.

تمام هدف من از اومدن به هاگوارتز پیدا کردن یه رفیق بود که بتونم باهاش به مرز جنون برسم. یکی مثل هری پاتر.

آلبوس: من می‌دونم اضافی بودن چه حسی داره.

اگه یه کارو خوب بلد باشیم اون فهمیدن اینه که کجا ما رو نمی‌خوان.

هری: "حقیقت چیز زیبا و وحشت‌ناکیه، و باید با احتیاط باهاش برخورد کرد. "

هری: توقف نکن و نگران این که می‌خوری بهش نباش، این خیلی مهمه. اگه عصبی هستی بهتره بدویی.

آلبوس: نه. فقط... تو تویی... و من منم و...

هری: پسری که زنده موند. چند نفر باید برای پسری که زنده موند بمیرن؟

نوشته... "لیلی و جیمز، هرگز کاری که کردید را فراموش نمی‌کنیم"،

هری فوراً می‌فهمد چه اتفاقی افتاده و وحشت می‌کند

حالا به سکوی نه و سه چهارم بازگشته‌ایم و زمان بی رحمانه پیش رفته. آلبوس حالا یک سال بزرگ‌تر شده. (هری هم همین طور، اما کمتر محسوس است)

آلبوس: اونا مردای خوبی بودن. هری: اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ، و می‌دونی چیه... اون نقص‌ها اونا رو بزرگ‌تر می‌کرد. آلبوس به اطراف نگاه می‌کند آلبوس: پدر، ما کجاییم؟ هری: جایی که من زیاد می‌یام. آلبوس: اما این‌جا قبرستونه... هری: و اینم قبر سدریکه. آلبوس: پدر؟ هری: پسری که کشته شد... کریگ... چه‌قدر اونو می‌شناختی؟

ما در ویرانه‌های یک خانه هستیم. خانه‌ای که حمله‌ای بی‌رحمانه را پشت سر گذاشته هاگرید میان خرابه حرکت می‌کند

"حقیقت چیز زیبا و وحشت‌ناکیه

رنج کشیدن برای انسان مثل نفس کشیدنه.

شجاعت عذر موجهی برای حماقت نیست

بین: ابر سیاهی دور پسرته، یه ابر سیاه خطرناک.

بین: ابر سیاهی دور پسرته، یه ابر سیاه خطرناک.