بریده‌هایی از کتاب هری پاتر و فرزند نفرین شده

فکر می‌کنم یه جایی می‌رسه که باید انتخاب کنی می‌خوای چجور آدمی باشی.

چیزای زیادی هم هست که درک کردن لازم داره

اونا مردای بزرگی بودن، با نقص‌های بزرگ، و می‌دونی چیه... اون نقص‌ها اونا رو بزرگ‌تر می‌کرد.

آلبوس: پدر، ما کجاییم؟ هری: جایی که من زیاد می‌یام. آلبوس: اما این‌جا قبرستونه... هری: و اینم قبر سدریکه. آلبوس: پدر؟ هری: پسری که کشته شد... کریگ... چه‌قدر اونو می‌شناختی؟ آلبوس: خیلی نه. هری: منم سدریک رو زیاد نمی‌شناختم. اون می‌تونست برای انگلیس کوییدیچ بازی کنه. یا یه کارآگاه فوق‌العاده بشه. می‌تونست هر چیزی بشه. و حق با ایمسه... اونو دزدیدن. واسه همین زیاد می‌یام این‌جا. برای

هری: عشق آدمو کور می‌کنه. ما هر دو سعی کردیم به پسرامون چیزی رو بدیم که خودمون نیاز داشتیم، نه اونا. ما انقد مشغول دوباره ساختن گذشته‌ی خودمون بودیم که امروز اونا رو خراب کردیم.

بعید نیست به خاطر اهداف خودش ستاره‌ها رو جور دیگه‌ای ببینه

شجاعت عذر موجهی برای حماقت نیست

هیچ چیزی اونجا نیست که ازش بترسی.

هری: "حقیقت چیز زیبا و وحشت‌ناکیه، و باید با احتیاط باهاش برخورد کرد. "

اسکورپیوس: اگه مردنم جلوی برگشتن ولدمورت رو می‌گیره حاضرم بمیرم.