بریده‌هایی از کتاب کتابخانه نیمه شب

«به‌هرحال فشاره که ما رو می‌سازه. اولش زغال‌سنگی، بعد فشار از تو یه الماس می‌سازه.»

«هر زندگی میلیون‌ها تصمیم تو خودش داره؛ تصمیم‌های بزرگ و تصمیم‌های کوچیک. اما هرزمانی که تصمیمی رو به تصمیمی دیگه ترجیح بدی، نتایج فرق می‌کنه. تغییر برگشت‌ناپذیری رخ می‌ده که به‌نوبهٔ خودش دگرگونی‌های بیشتری رو ایجاد می‌کنه. این کتاب‌ها دروازه‌هایی هستن به تمام زندگی‌هایی که ممکن بود از سر بگذرونی.» «چی؟»

ثورو در کتاب والدن نوشته بود: «اگر کسی در جهت رؤیاها و مجاهدت‌هایش برای زیستن زندگی‌ای که تصور کرده است با اعتمادبه‌نفس پیش برود، با موفقیتی ناگهانی در لحظه‌ای معمولی مواجه خواهد شد.»

«زندگی از آن‌سوی ناامیدی آغاز می‌شود.»

هیچ زندگی‌ای نیست که در اون بتونید برای همیشه در حالتی از شادی و خوشبختی خالص باشید و این تصور صرفاً باعث ایجاد ناراحتی بیشتر توی زندگی می‌شه.»

«زندگی از آن‌سوی ناامیدی آغاز می‌شود.»

در مواجهه با مرگ، زندگی جذاب‌تر به نظر می‌رسید

به گذشته فکر نکن، مشکلی نیست. می‌تونی راه خودت رو بری. فقط خدا می‌دونه بدون تو چی می‌شه.

سرباز هیچ‌وقت فقط سرباز نیست. سرباز وزیریه که توی کمینه. تنها کاری که تو باید انجام بدی اینه که راهی برای پیشروی به جلو پیدا کنی. مربع به مربع بری جلو. می‌تونی به‌طرف دیگه برسی و همه‌جور قدرتی رو آزاد کنی.»

جمعیت کوچکی از مردم را دید که با دست‌های بیش‌ازحد درازشده گوشی‌هایشان را نگه داشته بودند که از ورود او فیلم بگیرند، عین گدایانی با کاسهٔ گدایی.