بریده‌هایی از کتاب کتابخانه نیمه شب

مرگ نقطهٔ مقابل فرصته.

«اگه هدفتون اینه که چیزی باشید که وجود نداره، همیشه می‌بازید. هدفتون این باشه که خودتون باشید. هدفتون این باشه که مثل خودتون ببینید، عمل کنید، فکر کنید. هدفتون این باشه که درست‌ترین نسخهٔ خودتون باشید. چیزی که هستید رو با کمال میل بپذیرید. اون رو تأیید کنید. عاشقش باشید. براش زحمت بکشید و یه لحظه رو هم صرف این فکر نکنید که مردم مسخره یا تحقیرش می‌کنن. پشت بیشتر شایعات حسادت نهفته‌ست. سرت رو پایین نگه دار. استقامتت رو حفظ کن. به شنا ادامه بده...»

ثورو در کتاب والدن نوشته بود: «اگر کسی در جهت رؤیاها و مجاهدت‌هایش برای زیستن زندگی‌ای که تصور کرده است با اعتمادبه‌نفس پیش برود، با موفقیتی ناگهانی در لحظه‌ای معمولی مواجه خواهد شد.»

«دانش حقیقی یعنی این‌که بدانی هیچ‌چیز نمی‌دانی.»

هرچه بیشتر روی فعالیتت متمرکز شوی، کمتر به چیزهای دیگر توجه می‌کنی؛ به‌نوعی از آنچه هستی فارغ می‌شوی و چیزی می‌شوی که می‌خواهی باشی.

«سرکشی اصل اساسی آزادیه. مطیع باید برده باشه.»

هرگز به کسی که عمداً با کارکنان خدماتیِ کم‌درآمد گستاخ است اعتماد نکن.

کشف این‌که مکانی که می‌خواستی به آن فرار کنی دقیقاً همان‌جایی است که از آن فرار کرده بودی، بی‌گمان یک مکاشفه بود. زندانی که مکان نبود، بلکه زاویهٔ دید و دیدگاه بود

استقامت برای متمرکزموندن، تو زندگی‌ای که پر از حواس‌پرت‌کن‌هاست، ضروریه

هر لحظه از هر روز وارد دنیای جدیدی می‌شیم و، با مقایسهٔ زندگی‌های خودمون با زندگی مردم، بیشتر اوقات مشغول حسرت‌خوردنیم که ای کاش زندگی‌هامون یه‌جور دیگه بودن. خودمون رو با سایر مردم و نسخه‌های دیگه‌ای از خودمون مقایسه می‌کنیم، درحالی‌که واقعاً بیشتر زندگی‌ها درجاتی از خیر و درجاتی از شر دارن.»