بریده‌هایی از کتاب روح یک زن

نه! ساکت باش! تو زیباتر نیستی وقتی مبارزه می‌کنی، جذابی وقتی برای به دست آوردن چیزی که به تو تعلق دارد می‌جنگی وقتی سکوت را برنمی‌تابی و وقتی واژه‌های تو گزنده‌اند وقتی دهانت را باز می‌کنی و هر آنچه پیرامونت هست شعله‌ور می‌شود. نه! ساکت باش، تو زیباتر نیستی فقط کمی بی‌حس و بی‌جنب‌وجوشی یک چیز را در مورد تو می‌دانم آن هم اینکه تابه‌حال، کسی را ندیده‌ام که شوق زندگی بی حدی داشته باشد زندگی کند و فریاد بزند. «بسوزان» سروده میگل گین

پیری برای یک سالخورده نسبت تحقیرآمیزی است. اما من در استفاده از این کلمه اصرار دارم. زیرا از بالا بودن سنّم احساس غرور می‌کنم. هر سالی که زندگی کرده‌ام و هر چروکی که بر چهره من افتاده حکایت‌ها دارد.

فرض بر این بود که زن، به‌طور طبیعی، عفیف و پرهیزکار است و باید اغوا شود. فرض بر این بود که زن نباید احساساتش را عیان کند و باید تظاهر کند که میلی به ارتباط با همسر خود ندارد. اگر زنی میل و رغبت خود را بی‌ریا آشکار می‌کرد، به‌عنوان زن بی‌بندوبار و سست‌اراده برچسب می‌خورد. اگر زنی در برابر خواست مردی کوتاه می‌آمد، مرد احساس پیروزی می‌کرد. آن وقت، آن زن بدنام و از او به‌عنوان سلیطه و گستاخ یاد می‌شد. زن نباید امیال خود را ابراز می‌کرد. هر نوع علاقه خارج از قاعده او کج‌راهی و گناه تلقی می‌شد.

چرا تجاوز به زن و آزار و اذیت زن جزء مصداق‌های حقوق مدنی و حقوق بشر نیست؟ آیا ما زنان باید سکوت کنیم؟ چرا همچون جنگ علیه مواد مخدر، علیه تروریسم، علیه جنایت، علیه این خشونت‌ها هم اعلام جنگ نمی‌شود؟ پاسخ این سؤال روشن است. در بعضی از نقاط جهان، خشونت و ترس ابزار کنترل‌اند.

انسان‌ها می‌آیند و می‌روند. حتی نزدیک‌ترین اعضای خانواده از گرد انسان پراکنده می‌شوند. دلخوش کردن به هر چیز و هر کس بیهوده است.

هر چه میزان مردسالاری بالاتر و قطبی شدن جنسیتی بیشتر باشد، خشونت علیه زنان هم زیادتر است.

بعضی از مردان از قدرت جسورانه زنان می‌ترسند. برای همین است که قرن‌ها از هر ابزاری برای دفاع از رفتار خود استفاده کرده‌اند. برای همین است که در بعضی کشورها زنان در حوزه‌های اندیشه، اقتصاد و هنر در مضیقه‌اند. در گذشته، زن‌ها به‌اتهام جادوگری شکنجه و زنده‌زنده سوزانده شده‌اند. آن‌ها جادوگر نبودند. زیاد می‌دانستند و از قدرت دانش برخوردار بودند.

«روزی و روزگاری در شهر افسانه‌ای بغداد، دزدی بود که او را به‌جرم دزدی گرفتند و نزد خلیفه بردند تا خلیفه درباره او حکم صادر کند. حکمِ دزد قطع دست‌هایش بود. اما آن روز، خلیفه حال خوبی داشت. رو به دزد کرد و گفت: ’اگر به من بگویی زنان طالب چه‌اند، تو را آزاد خواهم کرد.‘ دزد اندکی فکر کرد و پس از یاد خدا و طلب استعانت از پیامبر، رو به خلیفه کرد و هوشیارانه چنین پاسخ داد: ’ای خلیفه عالی‌مقام! زنان دوست دارند شنیده شوند. از آن‌ها بپرسید چه می‌خواهند. خودشان به شما جواب خواهند داد.‘»

زیبایی ظاهری خوب است، اما بهتر از آن داشتن هدف، مهربانی و خوش‌خلقی است.

من از لفظ «دوران شما» بدم می‌آید. من که هنوز زنده‌ام. هنوز دوران من تمام نشده است.

کسی دوست ندارد کتک بخورد کسی دلش برای اردوگاه آواره‌ها تنگ نمی‌شود کسی با بدن کوفته زندان را نمی‌پسندد و کسی برای بازرسی با بدن لخت حاضر نمی‌شود، مگر آنکه زندان امن‌تر از شهری باشد که در حال سوختن است مگر آنکه زندانبانِ نیمه‌شب بهتر از مردانی باشد که دورش را گرفته‌اند.

زیاد عمر کردن به‌معنای بهتر زندگی کردن نیست

کشورهای کمترتوسعه‌یافته کشورهایی هستند که زنانشان زیردست‌اند.

مهم‌ترین نشانه از وجود خشونت در یک جامعه نرخ خشونت علیه زنان است. خشونت علیه زنان آن‌قدر جدی است که دیگر خشونت‌ها در برابر آن کم‌اهمیت جلوه می‌کنند.

از بالا بودن سنّم احساس غرور می‌کنم. هر سالی که زندگی کرده‌ام و هر چروکی که بر چهره من افتاده حکایت‌ها دارد.

چرا برادران، خودشان، کار خودشان را انجام ندهند؟

عجله در ازدواج کار خوبی نیست. دخترانی که از روی عجله و شتاب پسری پیدا و زود ازدواج می‌کنند خیلی زود متوجه می‌شوند که دختران دیگری که از روی حوصله شوهر پیدا کرده‌اند چه همسران بهتر و مناسب‌تری یافته‌اند.

دفاع از حقوق زنان بدون سر و صدا ممکن نیست.

در نظر او، زندگی عبارت بود از نظم، تلاش و مسئولیت. سرش را بالا می‌گرفت و معتقد بود خوش‌نامی و شرافت بالاتر از هر چیز است.

راز عمر طولانی توام با نشاط جوانی در رفتار انسان نهفته است.