بریده‌هایی از کتاب روح یک زن

نه! ساکت باش! تو زیباتر نیستی وقتی مبارزه می‌کنی، جذابی وقتی برای به دست آوردن چیزی که به تو تعلق دارد می‌جنگی وقتی سکوت را برنمی‌تابی و وقتی واژه‌های تو گزنده‌اند وقتی دهانت را باز می‌کنی و هر آنچه پیرامونت هست شعله‌ور می‌شود. نه! ساکت باش، تو زیباتر نیستی فقط کمی بی‌حس و بی‌جنب‌وجوشی یک چیز را در مورد تو می‌دانم آن هم اینکه تابه‌حال، کسی را ندیده‌ام که شوق زندگی بی حدی داشته باشد زندگی کند و فریاد بزند. «بسوزان» سروده میگل گین

پیری برای یک سالخورده نسبت تحقیرآمیزی است. اما من در استفاده از این کلمه اصرار دارم. زیرا از بالا بودن سنّم احساس غرور می‌کنم. هر سالی که زندگی کرده‌ام و هر چروکی که بر چهره من افتاده حکایت‌ها دارد.

مارگارت آتوود نوشته است: «مردان از این می‌ترسند که زنی آن‌ها را مسخره کند. اما زنان از این می‌ترسند که مردی آن‌ها را بکشد.»

هر چه میزان مردسالاری بالاتر و قطبی شدن جنسیتی بیشتر باشد، خشونت علیه زنان هم زیادتر است.

چرا تجاوز به زن و آزار و اذیت زن جزء مصداق‌های حقوق مدنی و حقوق بشر نیست؟ آیا ما زنان باید سکوت کنیم؟ چرا همچون جنگ علیه مواد مخدر، علیه تروریسم، علیه جنایت، علیه این خشونت‌ها هم اعلام جنگ نمی‌شود؟ پاسخ این سؤال روشن است. در بعضی از نقاط جهان، خشونت و ترس ابزار کنترل‌اند.

فرض بر این بود که زن، به‌طور طبیعی، عفیف و پرهیزکار است و باید اغوا شود. فرض بر این بود که زن نباید احساساتش را عیان کند و باید تظاهر کند که میلی به ارتباط با همسر خود ندارد. اگر زنی میل و رغبت خود را بی‌ریا آشکار می‌کرد، به‌عنوان زن بی‌بندوبار و سست‌اراده برچسب می‌خورد. اگر زنی در برابر خواست مردی کوتاه می‌آمد، مرد احساس پیروزی می‌کرد. آن وقت، آن زن بدنام و از او به‌عنوان سلیطه و گستاخ یاد می‌شد. زن نباید امیال خود را ابراز می‌کرد. هر نوع علاقه خارج از قاعده او کج‌راهی و گناه تلقی می‌شد.

انسان‌ها می‌آیند و می‌روند. حتی نزدیک‌ترین اعضای خانواده از گرد انسان پراکنده می‌شوند. دلخوش کردن به هر چیز و هر کس بیهوده است.

زیبایی ظاهری خوب است، اما بهتر از آن داشتن هدف، مهربانی و خوش‌خلقی است.

من از لفظ «دوران شما» بدم می‌آید. من که هنوز زنده‌ام. هنوز دوران من تمام نشده است.

بعضی از مردان از قدرت جسورانه زنان می‌ترسند. برای همین است که قرن‌ها از هر ابزاری برای دفاع از رفتار خود استفاده کرده‌اند. برای همین است که در بعضی کشورها زنان در حوزه‌های اندیشه، اقتصاد و هنر در مضیقه‌اند. در گذشته، زن‌ها به‌اتهام جادوگری شکنجه و زنده‌زنده سوزانده شده‌اند. آن‌ها جادوگر نبودند. زیاد می‌دانستند و از قدرت دانش برخوردار بودند.