بریده‌هایی از کتاب قدرت شروع ناقص

قوانین بهره‌وری نیوتن با بصیرت حاصل از قوانین نیوتن، هرچه برای بهره‌وری بیشتر لازم دارید می‌دانید: ۱. اجسامِ درحال حرکت تمایل دارند به حرکت خود ادامه دهند. راهی پیدا کنید که در کمتر از دو دقیقه گام اول یک فعالیت را بردارید. ۲. علاوه بر حجم کار، مهم است برای کارهای درست انرژی صرف کنید. نیروی محدودی در اختیار دارید، بنابراین توجه کنید که این نیرو را برای چه کاری صرف می‌کنید. ۳. بهره‌وری شما حاصل توازن میان نیروهای مخالف است. برای بهره‌وری بیشتر، یا باید با موانع بجنگید یا نیروهای مخالف را حذف کنید. به نظر می‌رسد گزینهٔ دوم استرس کمتری دارد.

امکان ندارد انتخاب هدف دیگران برای خودتان به رؤیای شخصی‌تان ختم شود، چه منشأ این هدف خانواده‌تان و دوستان‌تان باشند، چه افراد معروف، رئیس‌تان یا کلاً جامعه. هویت‌تان باید با عادات‌تان همسو باشد.

«دیوانگی یعنی چیزی را بارها تکرار کنی و نتیجهٔ متفاوتی را انتظار داشته باشی.»

یک کارمند توییتر نوشت: «وقتی توییت کسی را که از دستش عصبانی هستید بازنشر یا نقل می‌کنید، به او کمک می‌کنید. با این کار، مزخرفِ او را منتشر می‌کنید. فقط با سکوت می‌توانید ایده‌های غلط را به جهنم بفرستید. خود را ملزم کنید که این کار را انجام دهید.»

احساس می‌کنید هر ایده‌ای که تا حدی با جهان‌بینی کنونی‌تان متفاوت است تهدیدکننده است. بهترین مکان برای فکرکردن به ایده‌ای تهدیدکننده محیطی آرام و بدون خطر است. بنابراین، برای تغییر باورها معمولاً کتاب‌ها ابزارهای بهتری‌اند تا بحث و گفت‌وگو.

افرادی که بیشتر احتمال دارد نظرمان را تغییر دهند، همان کسانی‌اند که با آن‌ها در ۹۸ درصد از موضوعات موافقیم.

حقایق نظرمان را تغییر نمی‌دهند، دوستی این کار را می‌کند

«اگر مغز پیش‌بینی کند به‌دلیل پذیرش باوری خاص پاداش می‌گیرد، خوشحال می‌شود که چنین عمل کند و اهمیت نمی‌دهد که منشأ این پاداش چیست، چه منشأ آن کارگردگرایانه باشد (نتایج بهتر حاصل تصمیم‌های بهترند) چه اجتماعی (برخورد بهتر از سمت همتایان) و چه ترکیب این دو.»

ما همیشه به این دلیل که چیزی درست است به آن باور نداریم، گاهی به چیزهایی باور داریم که ما را برای افرادی که به آن‌ها اهمیت می‌دهیم خوب جلوه می‌دهد.

خلاقانه‌ترین ابتکار معمولاً حاصل ترکیب ایده‌های قدیمی است. متفکرانِ مبتکر خلق نمی‌کنند، ربط می‌دهند. به علاوه، مؤثرترین راه پیشرفت این است که آنچه را تاکنون جواب داده یک درصد جلو ببریم و بهتر کنیم، نه این‌که کل سیستم را تجزیه و از اول شروع کنیم.

قانون دو دقیقه‌ای: اگر کاری کمتر از دو دقیقه طول می‌کشد، همین الآن انجامش دهید. هدف قانون فوق این است که کمک کند کارها را به تعویق نیندازید و دست‌به‌کار شوید.

«فهمیدم اگر بخواهید کاملاً از صفر شروع کنید، کل عمرتان را باید صرف ساخت یک توستر کنید.»

پیشرفت خلاقانه نتیجهٔ این نیست که همهٔ ایده‌ها و ابتکارهای قبلی را دور بریزیم و کاملاً تصورمان را از جهان تغییر دهیم.

تعادل بین کار و زندگی: چه شعله‌هایی را خاموش کرده‌اید

یک راه برای تأمل دربارهٔ تعادل بین کار و زندگی استفاده از مفهومی موسوم به نظریهٔ چهارشعله است. اولین بار این نظریه برای من این‌طور توضیح داده شد: ۱. اولین شعله نماد خانواده‌تان است. ۲. دومین شعله نماد دوستان‌تان است. ۳. سومین شعله نماد سلامتی‌تان است. ۴. چهارمین شعله نماد کارتان است. نظریهٔ چهارشعله می‌گوید: «برای رسیدن به موفقیت باید یکی از این شعله‌ها را خاموش کنید. برای رسیدن به موفقیت واقعی باید دو شعله را خاموش کنید.»

شاید متداول‌ترین جایی که در آن دربارهٔ لنگرگیری می‌شنوید قیمت‌گذاری است. اگر قیمتی که روی برچسب ساعتی جدید نوشته شده پانصد دلار باشد، شاید فکر کنید ـ با توجه به بودجه‌تان ـ زیاد است. اما اگر وارد فروشگاهی شوید و اول ساعتی پنج‌هزار دلاری جلوی ویترین پیدا کنید، ناگهان ساعت پانصد دلاری که بعدتر می‌بینید کاملاً معقول به نظر می‌رسد.

این تأثیر در بسیاری از مطالعات تحقیقی و محیط‌های تجاری همانندسازی شده است. مثلاً مالکان کسب‌وکار دریافته‌اند که اگر بگویند «برای هر مشتری فقط دوازده تا» افراد دوبرابر بیش از زمانی که به آن‌ها بگویند «بدون محدودیت» یک محصول را خواهند خرید.

نکتهٔ مهم این است که احتمال موفقیت‌تان زمانی بیشتر می‌شود که مجبور شوید کل توان و توجه‌تان را به کارهای کمتری اختصاص دهید. اگر می‌خواهید بر مهارتی مسلط شوید، واقعاً مسلط شوید. باید در مورد وقت‌تان گزیده عمل کنید. باید بی‌رحمانه ایده‌های خوب را دور بریزید تا برای ایده‌های بزرگ جا باز کنید. باید روی چند وظیفهٔ ضروری تمرکز کنید و عوامل مزاحم را نادیده بگیرید

اگر همیشه فقط در منطقهٔ امن زندگی کنید، جایی که می‌دانید گند نمی‌زنید، هرگز نمی‌توانید ظرفیت حقیقی‌تان را بروز دهید. وقتی دربارهٔ موضوعی آن‌قدر اطلاعات دارید که در اولین اقدام تصمیمی مطلوب بگیرید، خودتان را به چالش نمی‌کشید.

اگر طبق ارزش‌های‌مان کار و زندگی کنیم، بیشتر احتمال دارد طوری روزگارمان را بگذرانیم که به زندگی‌مان افتخار کنیم، به جای این‌که از آن پشیمان باشیم.