بریده‌هایی از کتاب سایه های موازی من

باید سکوت کنی و به جای قانع کردن آدم ها استوار و محکم مسیر هدف هایت را دنبال کنی بگذار فکر کنند نمی توانی بگذار فکر کنند تلاشت بیهوده است تو محدود به حرف و نظر آدم ها نیستی و برای مسیری که انتخاب کردی و سختی‌های راهش را پذیرفتی به هیچ کس بدهکار نیستی موفقیتت را نشان بده، نیاز نیست راجع به آن حرفی بزنی. آن زمان که به همهٔ آدم ها ثابت می‌شود فکر و باوری قوی تر از افکار بیهوده آنها هست، درک می‌کنند که درست در زمانی که خودشان را درگیر تو و راه تو کرده بودن، تو اهمیت نمی دادی و قوی تر می‌شدی.

دلتنگی هیچ وقت دلیل خوبی برای بازگشت نیست.

یاد گرفتم وقتی با مشکلی یا تضادی در زندگی‌ام برخورد کردم سریعا جلویش گارد نگیرم شاید آن اتفاق بد از درونش می‌خواهد به من یک درس جدید بدهد یا شاید می‌خواهد بهم یک موضوع را یادآور بشود. یا اینکه اصلا پشت آن اتفاق یک چیز خوب منتظرم است این موضوع را من هزاران بار در زندگیم تجربه کردم شاید خیلی از آن تضاد ها بهم ضربه های سختی را زده است و حتی باعث اتفاق های غیر قابل جبرانی شده است. اما کمترین فایده‌ای که برای من داشته این است که از من یک ورژن قوی تر ساخته است خیلی خیلی قوی تر.

رفتم سمت یک جای بلند و فقط داد زدم اینقدر داد زدم تا خالی شدم انگار از درون پایان یافته بودم انگار بار صد تنی از روی دوشم برداشته بودن

شاید بهتر است حتی گاهی اوقات بخاطر همه این سختی ها خداروشکر کند که اگر نبودن می‌شد یکی مثل این آدم های ضعیف.

شاید ما آدما گاهی اوقات در لحظه براثر عصبانیت یا برای ثابت کردن قدرت هامون کارهایی می‌کنیم که وقتی در خلوت خودمون به عقب برمی‌گردیم و فکر می‌کنیم. می‌بینیم که چقدر اشتباه کردیم و هیچ موقع سعی نکردیم درستش کنیم که ممکنه به خاطر غرورمون یا حتی بخاطر ثابت کردن خومون باشه. هر آدمی ممکنه در یک موقعیت سخت یک تصمیم اشتباه یا درست بگیرد ولی این وسط آدمی موفق است که بعد از اون تصمیم سعی کند اشتباهات خودش را جبران کند و مسئولیت کاری که کرده را بپذیرد و بپذیرد که فقط خودش هست که می‌تواند آینده و سرنوشتش را بسازد و همه چیز را پای قسمت نذارد.

وقتی از دستشون بدهیم دیگر هیچ وقت نمی‌توانیم آن حس را دوباره برگردانیم و کم کم از اشک و افسردگی تبدیل می‌شود به دلتنگی و سکوت و در آخر هم یک حسرت و بغض و ای کاش هایی که دیگر نه می‌شود زمان را برگردوند یا حتی زمان اضافه خرید..

شاید هر کدام از ما تا وقتی یک چیز را داریم هیچ وقت قدرش را نمی دانیم ولی وقتی از دستش می‌دهیم انگار بیشتر عاشقش می‌شویم.

از دلسوزی آدم های دروغین اطرافم خیلی ضربه خورده بودم دلم نمی‌خواست تکرار بشود

؛ اهدافش را جار نزد. در تنهایی موفق شد، در تنهایی قوی شد و رشد کرد در دو قدمی رسیدن به اهدافش بود ولی بازهم پا پس نکشید. تبرش را تیز کرد، خودش را اول شناخت، محیط اش را شناخت، ویژگی هایش را شناخت و بعد حرکت کرد.

هر کدام از ما تا وقتی یک چیز را داریم هیچ وقت قدرش را نمی دانیم ولی وقتی از دستش می‌دهیم انگار بیشتر عاشقش می‌شویم. با خودمون و خدای خودمون بسیار حرف می‌زنیم که خدایا تو دوباره این را به من بده من بهت قول می‌دهم بیشتر قدرش را بدانم

از یک جا به بعد وقتی حالت بد است و زندگی بهت فشار آورده است وقتی جهان زیر مشت های خودش نابودت می‌کنند دیگر گریه نمی‌کنی، از یک جا به بعد دیگر خودزنی نمی‌کنی. دیگر هفته ها افسرده نمیشوی فقط یک لبخند میزنی و ازش رد میشوی.

من دلم می‌خواد کمرنگ ترین و کوچیک ترین ستاره را انتخاب کنم که مال خود خودم باشد درست همانی که کنار ماه است همانی که نور ماه آنقدر کوچیکش کرده که شاید از چشم خیلی ها دور می‌ماند. دور بودن از آدما و زندگی با طبیعت به نظرم لذت بخش ترین کار ممکنه آدم را وادار به فکرمی‌کنند، راجع‌به اطرافش، راجع‌به خودش، راجع‌به آینده اش.

ما باید یاد بگیریم اگر کسی دوستمان ندارد خودمان را دوست داشته باشیم.

اگر جایگاه خودت را تو دنیا به عنوان یک فرد باارزش پیدا کردی یعنی بزرگ شدی. این به معنی این نیست که سنت زیاد شده باشد. اتفاقا اینکه با سن کم این ها را درک کنی هنر است اگر غیر این باشد، خب قانون طبیعت هست و تو خیلی هم شاهکار نکردی.

تبریک میگم اگر زندگی برایت معنی قشنگی می‌دهد یعنی بالغ شدی یعنی درک کردی که برای چه اینجایی،

آدمی که در زندگی اش هدف دارد دنبال خوشگذرونی های موقت نمی گردد، دنبال پر کردن وقتش با آدم های اشتباه نمی گردد. آن فرد تمام وقتش پر است پس دنبال آدمی می گردد که برایش آرامش بیاورد و در اوج درگیری کنارش باشد، تا به شناخت کامل از هم برسند تا همدیگر را تکمیل کنند.

گاهی اوقات انسان ها به تنهایی فردی بسیار سالم و خوب هستند اما ما باید تشخیص دهیم آیا آن فرد در کنار ما هم می‌تواند همینقدر خوب بماند؟

هیچ وقت برای هیچ چیز دیر نیست

گاهی اوقات زودتر از آن چیزی که فکر می کنیم دیر می‌شود