بریده‌هایی از کتاب خاورمیانه عصر ظهور

قومی در مشرق خروج (قیام و انقلاب) می‌کنند. حق خویش را از دشمن مطالبه می‌کنند، ولی به آنان داده نمی‌شود. برای بار دوم، حق خویش را از دشمن مطالبه می‌کنند، اما به آنان داده نمی‌شود. وقتی چنین می‌بینند، سلاح‌های خویش را بر گردن خویش می‌افکنند (کنایه از قدرت‌نمایی نظامی یا حمله به دشمن)؛ پس آنچه می‌طلبند به ایشان می‌دهند، ولی از پذیرفتن آن خودداری می‌کنند تا این‌که قیام کرده و پرچم حکومت خویش را به امام عصر (عج) تحویل می‌دهند و کشته‌های این انقلاب و قیام، شهید محسوب می‌شوند. بدانید اگر من آن زمان را درک کنم، حتماً خود را برای امام مهدی (عج) نگاه می‌داشتم.

طبق آیات سوره اسراء و احادیث متعدد، یهودیان مفسد در فلسطین تجمع دارند و ایرانیان شیعی، طرف جنگ با یهود پیش از ظهور خواهند بود. مضافاً بر این‌که، از اهداف و آرمان‌های قوم زمینه‌ساز مشرق، آزادی فلسطین معرفی شده است؛ بنابراین جنگ با دشمن در فلسطین خواهد بود و به قرینه "فَیقَاتِلُون فَینْصَرُون"، محور شیعی به رهبری ایران در جنگ با اسرائیل پیش از ظهور، پیروز خواهد شد.

حکومت آل‌فلان در مکه و مدینه عربستان - مشمول حملهٔ فراگیر ایران به منظور سقوط و فروپاشی حکومت نخواهد شد، زیرا طبق احادیث معتبر تا پانزده روز پیش از ظهور، مکه و مدینه تحت اختیار حکومت بنی‌فلان است - هرچند در اثر اختلافات، ضعیف شده‌اند، اما باقی خواهند ماند - و در واقع، مکه و مدینه بعد از ظهور و توسط امام مهدی (عج) آزاد خواهد شد.

در احادیث تصریح شده است که پیش از ظهور، جبهه شیعی عراق، متشتت و دچار اختلاف فراوان بوده و حداقل سه نگاه متفاوت به حوادث جاری منطقه در میان شیعه عراق حاکم است و حتی این اختلاف تا بعد از ظهور نیز ادامه خواهد داشت و البته قدر مسلّم، یکی از این سه جریان، موافقان جبههٔ زمینه‌ساز یمانی و خراسانی - محور مقاومت شیعی - در برابر اشغالگران (حملهٔ سفیانی به عراق) است.

شهر تکریت، مقر و جایگاه مجرمانی چون صلاح‌الدین ایوبی، صدام (دیکتاتور شرور عراق)، ابوبکر بغدادی (رهبر سابق داعش) و در آینده نیز مأوا و مقرّ فرماندهی شرور دیگری با اسم رمز "عوف سلمی" خواهد بود. وجه مشابهت این مجرمان تکریتی، این است که هرچند شعار مبارزه با صلیبی‌ها و غربی‌ها را می‌دادند، اما در واقع دشمنِ شیعه بودند و هستند.

این نوشتار با روش کتابخانه‌ای و رویکرد توصیفی-تحلیلی و با استناد به منابع معتبر، می‌کوشد وقایع پرآشوب عراق قبل از ظهور را ترسیم نماید که فتنه "عوف سلمی" در مناطق سُنی‌نشین و تاثیر آن بر امنیت مناطق شیعی در عراق قبل از ظهور، نمونه بارز آن خواهد بود.

آیات ابتدایی سوره اسراء، عقوبت و مجازات یهود مُفسد را "وعده قطعی خداوند" معرفی می‌کند. احادیث ذیل این آیات، هویت مجازات‌کنندگان یهود را شیعهٔ زمینه‌ساز معرفی می‌کنند

۶. برنامه آمریکا و اسرائیل، در راستای طرح "خاورمیانه جدید" بر این است که عراق، محور "بالکانیسم" خاورمیانه است. و اگر عراق تجزیه شود، دُمینوی تجزیه به سایر کشورها نیز سرایت خواهد کرد.

چند کانون مرکزی در تحولات و حوادث پیش از ظهور و آینده جهان وجود دارد که شناخت و رصد کردن تحولات مربوط به آن‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است و می‌تواند ما را در تحلیل درست رویدادها و مباحث مرتبط با آخرالزمان و ظهور امام زمان (ع) در علم "آینده‌پژوهی" یاری دهد. این کانون‌های مرکزی عبارت است از: منطقه شام (سوریه)، ایران، عراق، فلسطین و عربستان. کشورهای مذکور در "جغرافیای ظهور" و در مثلث "مکه - کوفه - قدس"، مرکز تحولات و رویدادهای مهمی خواهند بود و در آینده این کشورها، پیش از ظهور، اتفاقاتی بسیار سریع و شگفت‌آور رخ خواهد داد که تأثیرات مهمی بر امنیت منطقه‌ای و حتی جهانی خواهند گذاشت.

البته طومار حکومت آل بنی‌فلان در عربستان، پانزده روز بعد از شهادت نفس زکیه برای همیشه پیچیده خواهد شد:

خروج سفیانی، حتمی است؛ ندای آسمانی، حتمی است؛ ... و اختلاف بنی‌فلان، حتمی است؛ و قتل نفس زکیه، حتمی است... .

سفیانی نیز بیش از پانزده ماه بر منطقه شام، حکومت نخواهد کرد و بعد از ظهور، سرانجام در جنگ با سپاه امام مهدی (ع) شکست خواهد خورد.

زیرا معصومین (ع)، تعبیر "کأَنِّی، لکأَنِّی" را زمانی به کار می‌بردند که امر قطعی‌الوقوع باشد، آن‌چنان‌که گویا آن واقعه را با چشمان خود می‌بینند؛ بلکه می‌رساند امامان (ع) با دید نافذی که خداوند آنان را بدان مخصوص کرده، آن واقعه را می‌بینند و خبر می‌دهند.

تعیین وقت و توقیت از سوی معصومین تکذیب شده است. همچنین تطبیق اشتباه نیز خسارت زیان‌باری است که با ایجاد هیجان و احساس کاذب در منتظران ظهور امام عصر، تبعات ناگواری به دنبال دارد. از این‌رو، دیدگاه صحیح به دستور ائمه معصومین این است که ضمن پرهیز از تعیین وقت برای ظهور، از عجله و استعجال قبل از وقوع نشانه‌های حتمی ظهور، پرهیز کرد.

وظیفه شیعیان، پیوستن به زمینه‌سازان و ملحق شدن به پرچم‌های هدایت قبل ظهور (پرچم یمانی و خراسانی است)

بنابراین طبق احادیث فریقین، رایات مشرق پیش از ظهور که زمینه‌ساز حکومت مهدی موعود (عج) هستند، دارای سه شاخص بسیار مهم یعنی: شیعهٔ معتقد به امامتِ امام دوازدهم (وَ لَا یدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَی صَاحِبِکم)، ایرانی (قوم سلمان) و آرمان آزادی فلسطین هستند.

تقابل جبهه حق با باطل در فلسطین به اوج می‌رسد در واقع با نگرش در مجموعه ویژگی‌های "پازل ظهور" از جمله: ۱. آیات ابتدایی سوره اسراء مبنی بر مجازات یهود توسط ایرانیان شیعی به هدف آرمان آزادی فلسطین. ۲. حضور نظامی "مارقة الروم" به دفاع از اسرائیل به عنوان آخرین مرحله از سلسله حوادث فتنه شام. ۳. عملیاتی شدن "مرحله سیوف" در انقلاب ایرانیان، ورود به رویارویی نظامی و جنگ فراگیر با دشمن قبل از ظهور. ۴. بشارت قرآن و تاویل آیات ابتدایی سوره روم مبنی بر پیروزی ایرانیان شیعی در منطقه "ادنی الارض" در جنگ با رومی‌ها. همگی را باید در هندسه واحد، نگریست و قطعه‌های مختلف یک پازل دانست که در عین حال مثل دانه‌های تسبیح به هم مرتبط هستند.

این هماهنگی بین آل‌فلان و سفیانی در به شهادت رساندن نفس زکیه پیش از ظهور می‌باشد و از ارتباط عمیق خاندان حاکم در عربستان با حاکمِ منطقهٔ شام حکایت دارد که متعاقب شهادت نفس زکیه، سفیانی لشکر نظامی خود را به مدینه اعزام می‌کند، اما پیش از رسیدن به مکه در منطقه بیداء، خسف می‌شوند:

شایان ذکر است، آل بنی‌فلان پیش از ظهور بر مکه و مدینه در عربستان حکومت می‌کنند و علاوه بر جنایت قتل نفس زکیه در مکه، متعاقب قیام شیعیان حجاز، افراد دیگری را نیز در مدینه به قتل می‌رسانند:

حال اگر این ایدهٔ اقلیم سُنی در مناطق سُنی‌نشین موصل و تکریت عراق تحقق یابد، دمینوی تجزیهٔ کشورهای منطقه وارد مرحله خطرناک شده و به تبع آن، سوریه و سپس ایران در خطر تجزیه قرار می‌گیرد؛ خواب آشفته‌ای که هرچند دشمنان در تلاش برای تحقق آن در بخش‌هایی از مناطق سُنی‌نشین عراق (فتنهٔ عوف سلمی) و کردنشین سوریه (مارقة الشام) هستند.