بریده‌هایی از کتاب هنر ظریف بیخیالی

چیزی برای نگرانی و ترس وجود ندارد. در آخر همهٔ ما خوراک کرم‌ها هستیم

زمانی انسان در یک حوزه خارق‌العاده می‌شود که در ابتدا خود را متوسط ببیند و سعی و تلاش کند، این را بداند که هنوز جا دارد که خیلی بهتر شود و این تلاش‌ها به خارق‌العاده شدن او منجر می‌شود.

شادی واقعی تنها آن زمانی اتفاق می‌افتد که مشکلاتی که دوست دارید با آن‌ها سروکله بزنید را پیدا کنید.

اما انسانی که واقعاً برای خودش ارزش قائل است قدرتمندانه با جنبه‌های منفی شخصیتش روبه‌رو می‌شود و برای بهبودشان کاری می‌کند. دست آخر یک جایی این افراد مجبور می‌شوند که با مشکلاتشان روبه‌رو شوند و در اینجاست که مشکلات و میزان دردناک بودنش را مشاهده می‌کنند.

پیکارهای ما تعیین‌کنندهٔ موفقیت‌های ما هستند. مشکلات نه تنها خالق شادی‌های ما هستند، بلکه مشکلاتی سطح بالاتر را برایمان به ارمغان می‌آورند. همان‌گونه که می‌بینید این یک مارپیچ صعودی بی‌انتهاست و اگر فکر می‌کنید هر جایی که دلتان خواست می‌توانید توقف کنید و بیخیال صعود شوید، آن‌وقت فکر می‌کنم یک نکته مهم را نفهمیده‌اید چون لذت کل داستان در خود صعود است.

خوشبختی و شادمانی به تلاش زیادی نیاز دارد. از درون مشکلات است که شادمانی سروکله‌اش پیدا می‌شود. شادی واقعی از راه انتخاب و مدیریت پیکارهای زندگی به دست می‌آید. اگر اندام متناسبی می‌خواهید، به آن نمی‌رسید مگر اینکه به استقبال درد و رنجی که حاصل ساعت‌ها کار در باشگاه است بروید. اگر خواهان یک کسب‌وکار عالی هستید باید سختی کارآفرین شدن، شکست‌های پی‌درپی و ساعت‌های کاری زیاد را به جان بخرید.

درد و رنج گریزناپذیر هستند و ما باید از مقاومت در برابرشان دست‌برداریم.

داشتن یک زندگی شاد این است که شغل بهتر، ماشین گران‌تر، همسری زیباتر و غیره داشته باشیم. این القائات باعث می‌شود ما زندگی‌مان را وقف دویدن به سمت سراب‌هایی از خوشبختی و رضایت کنیم. کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد.

درگذشته وقتی پدربزرگ‌های ما احساس بدی داشتند با خود می‌گفتند که: ((خدایا چه روز مزخرفی! ولی بیخیال برویم سرکارمان.)) اما امروزه وقتی ما حتی برای ۵ دقیقه دچار حال بد می‌شویم با یک چرخ در اینترنت و شبکه‌های اجتماعی با صدها عکس از انسان‌های خوشبخت رو به رو می‌شویم و با خود فکر می‌کنیم که حتماً مشکل کار از ماست! این قسمت ماجراست که ما را در مشکل می‌اندازد و باعث می‌شود احساس گناه، استرس و عصبانیت کنیم.

ناگهان به این نگرش رسیدم که اگر دلیلی وجود ندارد که کاری را انجام دهم پس هیچ دلیلی هم وجود ندارد که من کاری انجام ندهم

احساسات منفی نوعی دعوت به عمل است و در مقابل احساسات مثبت پاداش انجام دادن کارهای درست است.

اگر زیادی به دنبال احساسات باشید درگیر تردمیل لذت‌جویی خواهید شد.

اما سؤال این است که رنجی که می‌کشیم برای چه هدفی است؟

اما فهمیدم که اگر قرار است یک فرد بدبخت باشم، بهتر است در حال کار کردن روی ایده‌های خودم بدبخت شوم

اگر کسی در یک زمینه از شما بهتر است یقین کنید که بیشتر از شما در آن قضیه شکست‌خورده است

حال که قرار است ما رنج بکشیم پس بهتر است این رنج‌ها را در راه‌هایی بکشیم که واقعاً ارزشش را دارد. ا

تمام رسانه‌ها، آدم‌های اطراف، شبکه‌های اجتماعی در تلاش هستند تا به ما بگویند که کلید داشتن یک زندگی شاد این است که شغل بهتر، ماشین گران‌تر، همسری زیباتر و غیره داشته باشیم. این القائات باعث می‌شود ما زندگی‌مان را وقف دویدن به سمت سراب‌هایی از خوشبختی و رضایت کنیم. کلید یک زندگی خوشبخت این نیست که بیشتر تلاش کنید، بلکه این است که کمتر تلاش کنید، اما در عوض، تلاشتان در جهت به دست آوردن خواسته‌های درونی و مهمتان باشد.

بلوغ یعنی وقتی‌که انسان یاد می‌گیرد توجهش را فقط برای چیزهای واقعاً باارزش صرف کند.

درست مثل ثروت، اگر رنج کشیدن هم مقصودی نداشته باشد ارزشی هم ندارد.

همهٔ شما این جمله را شنیده‌اید که قدرت زیاد مسئولیت زیاد می‌آورد؛ اما اگر کلمات این جمله را جا به جا کنیم یک ورژن بسیار پرقدرت‌تر از آن را می‌توانیم خلق کنیم: ((مسئولیت زیاد قدرت زیاد می‌آورد.)) هرچه مسئولیت شما بیشتر باشد، قدرت بیشتری را به زندگی‌تان وارد می‌کنید و در نتیجه پذیرفتن مسئولیت مشکلاتمان اولین قدم برای حل کردنشان است. مردی را می‌شناختم که بسیار خوش‌تیپ، تحصیل‌کرده و بافرهنگ بود اما به دلیل قدکوتاهش باور داشت که هیچ‌گاه نمی‌تواند نظر زنی را به خودش جلب کن