بریده‌هایی از کتاب سندروم دختر خوب

خشم و عصبانیت زنان معمولاً با گریه و زاری همراه است که نشانهٔ ناتوانی و درماندگی زنان در مواقعی است که احساس می‌کنند مورد ظلم و بی‌عدالتی قرار گرفته‌اند. زمانی که زن در برابر قدرت فرد یا موضوعی که باعث عصبانیتش شده احساس ضعف و ناتوانی می‌کند یا فرد مقابل آن‌قدر زورمند و زورگو است که تلاش‌های او برای مقابله هیچ ثمری ندارد، باز هم از شدت خشم به گریه می‌افتد. معمولاً گریه به‌اشتباه نشانهٔ غم و اندوه تلقی می‌شود اما در حقیقت گریه نشانهٔ حقانیت خشم زن و عمق آسیب و آزاری است که می‌بیند.

همچنین احساس خشم می‌تواند به ما گوشزد کند که یک مسئله عاطفی مهم در رابطه یا زندگی‌مان مورد غفلت واقع شده است؛ پیامی که می‌تواند به ما گوشزد کند خواسته‌ها و نیازهایمان برآورده نمی‌شود یا هشدار دهد که بیش‌ازحد خودمان را وقف رابطه می‌کنیم و به خاطر مصالحه با اطرافیان از ارزش‌ها یا عقاید خود می‌گذریم.

همهٔ ما باید دست از خالی کردن دق‌دلی خودمان بر سر کسانی که هیچ نقشی در عصبانیت ما ندارند برداریم و به خاطر رنجاندنشان از آن‌ها عذرخواهی کنیم. اما مشکل از جایی شروع می‌شود که همیشه به‌جای حل‌وفصل مسئله با فردی که موجب عصبانیت ما شده است عصبانیت خود را بر سر افراد بی‌تقصیر دوروبرمان خالی می‌کنیم.

هثر خودروی خود را فدای بی‌مسئولیتی و بی‌تفاوتی نامزدش کرد، کارولین همیشه در معرض آزار و اذیت جنسی بود و عزت‌نفس مندی و گوئن مدام لگدمال می‌شد.

سطح انتظار و توقع والدین اغلب از دخترانشان بسیار پایین است. انتظاراتی که والدین و فرهنگ ما به‌طور سنتی از پسران دارند باعث می‌شود که پسران در مقایسه با دختران به احساس توانمندی و قابلیت بیشتری دست پیدا کنند. به‌طور مثال، احساس قدرت و کنترلی که مهارت در پخت‌وپز و تمیزکاری به فرد می‌دهد در مقایسه با احساس توانمندی و قابلیتی که فعالیت‌های ورزشی می‌دهد بسیار کمتر است.

خشم از جهاتی شبیه پرخاش‌جویی و خشونت‌طلبی است، اما تفاوت‌هایی با آن‌ها دارد. پرخاش‌جویی گرایش به میل و ارادهٔ بیمارگونه است، خشونت‌طلبی عبارت است از رفتارهای آزاردهندهٔ پیوسته و همیشگی؛ اما خشم یک احساس است.