بریده‌هایی از کتاب سندروم دختر خوب

به گفتهٔ گیلیگان، عدم تمایل زنان به اظهارنظر و قضاوت ریشه در عدم اطمینان آن‌ها از حق خود برای اظهارنظر یا شاید بهایی دارد که گمان می‌کنند اظهارنظر و قضاوتشان برایشان خواهد داشت. تجربیات خود من هم حاکی از چنین طرز فکری است. بسیاری از زنانی که به من مراجعه می‌کنند از ترس اینکه مبادا مورد قضاوت منفی دیگران قرار بگیرند از اظهارنظر و موضع‌گیری هراس دارند. بسیاری از زنان باور غلط دیگری دارند که هنوز درباره‌اش حرف نزده‌ایم و آن اینکه برای قدرتمند بودن باید مثل مردان رفتار کنند.

احساس آسیب‌پذیری مانع موضع‌گیری زنان در برابر شرایط و نظرات مختلف می‌شود.

هستند افرادی که هر چقدر هم که شما با آن‌ها خوب باشید با شما خوب نخواهند بود و دوستتان نخواهند داشت.

«ما به‌اندازهٔ رازهایمان درد می‌کشیم.»

نه‌فقط به خاطر اینکه دختران خوب طعمه‌های خوبی برای سوءاستفاده و بازیچهٔ دست شدن هستند بلکه به دلایل دیگری هم باید دست از این تصویر «دختر خوب» بردارید: - دیگران احترامی برای دختران خوب قائل نیستند.

وقتی دختری نتواند خشم خود را ابراز کند و مهارت کافی برای حل اختلاف نداشته باشد دلیل خشمش هرگز علنی نشده و مشکلش به قوت خود باقی خواهد ماند.

اگر من با بقیه خوب و منصف باشم دیگران هم با من خوب و منصف خواهند بود در واقع اساس این باور غلط بر این است که با خوب بودن می‌شود جلوی تجربیات آزاردهنده را گرفت. با خوب بودن دیگران را از خود عصبانی نخواهید کرد، موردقبول دیگران خواهید بود و اطرافیانتان شما را طرد و یا ترک نخواهند کرد. اما این باور همه‌اش بی‌پایه و اساس است و همین‌قدر بی‌تأثیر. خوب بودن برای تضمین دیدن خوبی از دیگران همان‌قدر اثر دارد که پاشیدن نمک بر روی شانه‌هایتان برای دفع شر و بلا.

هنوز هم عقیده دارند برای به دست آوردن عشق، توجه، حمایت و امنیت باید خوب باشند

اولین مشکل ما، چه زن و چه مرد، یاد گرفتن نیست، بلکه یاد نگرفتن است.

این چهار واژه عبارت‌اند از: اعتمادبه‌نفس، قابلیت، جسارت و شجاعت.