بریده‌هایی از کتاب بیلی سامرز

داستانی سرد و وحشت‌انگیز نیاز به اتاقی سرد و وحشت‌انگیز برای نوشتن داشته باشد.

نمی‌توانست گذشته‌اش را تغییر دهد اما مصمم بود آینده‌اش را عوض کند.

دستش را بر بازوی بیلی گذاشت: «اگه آسیب ببینه، خوشحال می‌شم. فکر کنم به خاطر این طرز فکرم دیگه آدم بدی شدم.» بیلی گفت: «به خاطر این طرز فکرت، فقط آدم هستی. آدم‌های بد باید تقاص پس بدن. خیلی هم سخت و سنگین.»

خوب‌ها، بدها و دسته‌ای که همراه با بقیه می‌شوند. همان‌طور که سرکار ف.و.اس مالکین نصیحتم کرده بود که آن‌جوری باشم. بیشتر مردم جزو این دستهٔ سوم هستند. من به آن‌ها آدم‌های خاکستری می‌گویم. صدمه‌ای به تو نمی‌زنند (یعنی از قصد صدمه نمی‌زنند) اما خیلی هم کمکت نمی‌کنند. آن‌ها فقط می‌گویند هر غلطی که می‌خواهی بکن، خدا به همراهت.

باید خودت این کاره باشی تا هم‌جنست را بشناسی.

با مردم آشنا شو. باشد. آن‌ها از تو خوششان بیاید یا تو از آن‌ها خوشت بیاید. باشد. اما صمیمی شدن؟ نه. صمیمی شدن با دیگران فکر بدی بود. صمیمی شدن خطرناک بود.

جاسم پاکتی سیگار از جیب شلوارش بیرون آورد. از دوربین اسلحه به صحنه نگاه می‌کردم و می‌توانستم حروف مارلبرو و نشان دو شیر طلایی‌اش را ببینم.

فقط باهاشون می‌خوابه که خودش رو ارضاء کنه. به نظرم خیلی کار پوچیه.

هیچ‌وقت فرصت شاشیدن قبل از جنگ رو از دست نده.

اگر زندگی کسی را نجات بدی، در برابرش مسئول خواهی بود.

بچه گربه به اون سگی که تصمیم می‌گیره جای دنبال کردن و خوردنش ازش مراقبت کنه، عادت می‌کنه. حتی یه جوجه اردک هم همین‌طوریه. بهشون عادت می‌کنن.

هر آدمی یه زخمی داره که فقط با پول درمان می‌شه.» بیلی با خودش گفت و هزاران زخم هست که پول نمی‌تونه درمانشون کنه.

و هزاران زخم هست که پول نمی‌تونه درمانشون کنه.

هر آدمی یه زخمی داره که فقط با پول درمان می‌شه.

هیچ ضدگلوله‌ای تنش نبود. حتماً فکر می‌کرد خداوند مراقبش خواهد بود. اشتباه می‌کرد. خداوند آن روز مشغول حادثهٔ دیگری بود.

وقتی اوضاع قرار است خراب شود، هیچ عنصری وقت را تلف نمی‌کند.

خدا هیچ نقشه‌ای برای ما نداشت.

«ببین، فقط دارم می‌گم اگه خدایی وجود داشته باشه، کارش واقعاً افتضاحه.»

«اون‌ها آدم‌های بدی بودن. وجه مشترک همه‌شون همین بود. تو که به یه کشیش یا دکتر یا... چه می‌دونم، افسر راهنمایی رانندگی شلیک نکردی.»

کردم. مرد همان‌طور که دراز کشیده بود، مرد. هیچ ضدگلوله‌ای تنش نبود. حتماً فکر می‌کرد خداوند مراقبش خواهد بود. اشتباه می‌کرد. خداوند آن روز مشغول حادثهٔ دیگری بود.