بریده‌هایی از کتاب اگر فریدا بود، چه می کرد؟

تلاش کردم غصه‌هایم را غرق کنم، اما لعنتی‌ها شنا کردن یاد گرفتند و حالا در این احساس خوب و دلخواه غرق شده‌ام.

زندگی او به ما نشان می‌دهد هیچ اشکالی ندارد گاهی در دردهایمان غوطه‌ور شویم یا حتی آنها را بپذیریم. اما همچنین به ما نشان می‌دهد که باید دیر یا زود، این قدرت را پیدا کنیم که با دشواری‌ها کنار آمده و زندگی کنیم - و نگذاریم با دردهایمان تعریف شویم. ای پاها! وقتی بال‌هایی برای پرواز دارم، چه نیازی است به شما؟

مؤثرترین نوع هنر وقتی خلق می‌شود که داستان خودتان را بگویید

«تو را آسمان می‌کنم تا بال‌هایم برای بی‌اندازه دوست داشتنت باز شوند.»

هیچ‌کداممان نمی‌توانیم به‌تنهایی از پس چیزی که زندگی نام دارد بربیاییم. اگر دورمان را با کسانی که هوایمان را دارند پر کنیم، حتی تاریک‌ترین لحظات هم می‌توانند روشن‌تر شوند.

آرام، بی‌انتها ـ تو... تو به همه‌چیز شور و هیجان می‌بخشی. تو آتشی هستی که هرآنچه را از قلبم باقی مانده می‌سوزاند.

می‌خواهم تو را نقاشی کنم، اما هیچ رنگی نیست، زیرا در سردرگمی من، عشق ملموس بزرگم رنگ‌های فراوانی دارد.

نه‌تنها پذیرش آن دسته از عقایدمان که برخلاف اصول و معیارهاست هیچ اشکالی ندارد، بلکه اهمیت دادن به تفاوت‌هایمان است که باعث خاص بودن ما می‌شود

بعد از تصادف، با دانستن اینکه ممکن است وقت محدودی داشته باشد، بی‌پروا زندگی کرد، طوری که شایستهٔ تماشا کردن بود.

خودنگاره می‌کشم چون بیشتر اوقات تنها هستم، چون بهترین کسی که می‌شناسم، خودم هستم.

غوطه‌ور شدن در رنج‌هایتان به معنای این است که بگذارید از درون نابودتان کنند

مهم‌ترین چیز برای همه این است که جاه‌طلبی داشته باشید و برای خودتان «کسی» شوید و من واقعاً هیچ علاقه‌ای به اینکه «کسی» شوم ندارم.

چندین بار زندگی کردن هم برای تمام چیزهایی که می‌خواهم و آن‌گونه که می‌خواهم نقاشی بکشم، کافی نخواهد بود.

غوطه‌ور شدن در رنج‌هایتان به معنای این است که بگذارید از درون نابودتان کنند.

اعتمادبه‌نفس یک ذهنیت است - و گاهی باید به داشتن آن تظاهر کنید تا واقعاً به دستش بیاورید.

من عشق هستم، شادمانی هستم، جوهر زندگی، احمق و سرسخت هستم، من هستم... به‌سادگی هستم.

«زنده باد زندگی!» این زن، فریدا، برای من نماد قدرت و شجاعت است - یک انسان واقعی که با رفتارش نشان داد مهم نیست زندگی چه موانعی سر راه ما قرار می‌دهد، همهٔ ما این قدرت را داریم که نویسندهٔ داستان خود باشیم.

من خودنگاره می‌کشم چون بیشتر اوقات تنها هستم، چون بهترین کسی که می‌شناسم، خودم هستم.

درحالی‌که بسیاری از ما وقت خود را با دقت صرف بی‌نقص جلوه دادن عکس‌هایمان می‌کنیم، فریدا تک‌تک نقص‌هایش را می‌کشید، خوب به خودنگاره‌هایش نگاه کنید، می‌توانید ذره‌ذرهٔ ابروی پیوسته‌اش و تک‌تک تار موهای پشت لبش را ببینید.

وقتی حرفی برای زدن نیست، چه‌چیزی بهتر از گفتن داستان زندگی فریدا؟