بریده‌هایی از کتاب اگر فریدا بود، چه می کرد؟

تصور می‌کنم او به ما می‌گوید همیشه بزرگ‌ترین مشوق خودمان باشیم - حتی اگر خودمان هنوز آن را باور نداریم. ممکن است نتوانیم احساس خود را کنترل کنیم، اما بر اینکه در ظاهر چگونه باشیم کنترل کامل داریم و اگر در ظاهر به اندازهٔ کافی به خود ببالیم، ممکن است در درون نیز آن را باور کنیم.

بی‌پروایی فریدا در مواجهه با نقص‌هایش، می‌تواند به ما بیاموزد که از دست رفتارها و ذهنیت‌های فریبندهٔ خود خلاص شویم؛ خواه احساس عدم کفایت در اتاق هیئت‌مدیره و خواه در یک رابطه باشد.

فریدا گاهی در درون، از خودش انتقاد می‌کرد - از خصوصیات ظاهری‌اش، مشکل بچه‌دار نشدن و حتی از کارش - و همین‌طور از روی نامه‌ها و سخنان خانواده و دوستانش می‌توان گفت گاهی به‌طور خصوصی، این احساسات را با کسانی که با آنها صمیمی بود در میان می‌گذاشت، اما در ظاهر گستاخ و جسور بود.

اعتمادبه‌نفس یک ذهنیت است - و گاهی باید به داشتن آن تظاهر کنید تا واقعاً به دستش بیاورید.

فریدای بااعتمادبه‌نفس را با فریدای جوانی که بعد از اینکه هم‌سن‌وسالانش لقب «پاکوتاه» به او دادند، دامن‌های بلند می‌پوشید و معلولیتش را مخفی می‌کرد، مقایسه کردم. این مقایسه سؤالی را به وجود آورد: آیا فریدا واقعاً اعتمادبه‌نفس داشت یا در پنهان کردن احساساتش مهارت داشت؟

من خودنگاره می‌کشم چون بیشتر اوقات تنها هستم، چون بهترین کسی که می‌شناسم، خودم هستم.

«من کوچک‌ترین اهمیتی به اینکه مردم چه فکری می‌کنند نمی‌دهم، من برای نقاش شدن به دنیا آمدم و از اول هم دردسر داشتم، اما برای خودم خوش و خرم بودم، شما نفهمیدید من چه کسی هستم. من عشق هستم، شادمانی هستم، جوهر زندگی، احمق و سرسخت هستم، من هستم... به‌سادگی هستم.»

فریدا بیش از هر چیز دیگری رئیس خودش بود - نویسندهٔ داستان خودش.

با بررسی تأثیری که فریدا همچنان پس از مرگش بر فرهنگ ما داشته است، امیدوارم این عقیده را که چگونه میراث یکی از شاخص‌ترین زنان تاریخ می‌تواند برای کسانی که می‌خواهند کمی جسورانه‌تر زندگی کنند، الهام‌بخش باشد، ترویج دهم.

طرفداران فریدا کالو بیشتر اوقات دربارهٔ این بحث می‌کنند که اگر این هنرمند عجیب، معلول و انقلابی حالا زنده بود، درمورد برداشت‌های مدرن از داستانش چه احساسی داشت.

در سال ۲۰۱۷، موزهٔ هنر دالاس به مناسبت صدودهمین سالروز تولدش، جشن فریدا را برگزار کرد و شرکت‌کنندگان در جشن، رکورد بزرگ‌ترین اجتماعی را که شبیه فریدا کالو لباس پوشیده بودند، در گینس ثبت کردند.

واضح است که جنون فریدا یک مسئلهٔ گذرا نیست. جهان تا همیشه شیفتهٔ تصویر او، زندگی، هنر و میراثش خواهد ماند.

فریدا یک نماد مقدس برای امیدواری، برای تغییر، دگرگونی و مقاومت است. بی‌شک، همهٔ ما می‌توانیم از او برای جسورانه، شاد و قدرتمند زندگی کردن درس‌های زیادی بگیریم.

حالا آن‌قدر احساس غم و تنهایی می‌کنم که انگار هیچ‌کس در جهان مثل من رنج نکشیده است.