بریده‌هایی از کتاب ویل

ما انسان‌ها معمولاً فکر می‌کنیم شخصیت‌های‌مان ثابت و مستحکم است. فکر می‌کنیم علایق، باورها، ملیت‌ها، وابستگی‌های سیاسی و اعتقادات مذهبی، اطوار و اخلاق و خیلی چیزهای دیگرمان در ما ثابت شده‌اند. ولی واقعیت این است که اکثر چیزهایی که فکر می‌کنیم ما را تشکیل می‌دهند، درواقع عادت‌ها و الگوهای کسب‌شده همگی قابل‌تغییر و انعطاف‌پذیرند.

زندگی مثل مدرسه است، اما یک تفاوت عمده با آن دارد: در مدرسه اول درس را یاد می‌گیری و بعد امتحان می‌دهی، اما در زندگی اول امتحان می‌دهی و بعد کارت این است که درس بگیری.

وقتی داری بالا می‌ری با همه مهربون باش، چون ممکنه وقتی در حال سقوطی از کنار همون آدم‌ها رد شی.

با گذشت هفته‌ها، آجرها بالا می‌رفتند و سوراخ هم کمی کوچک‌تر می‌شد. کم‌کم دریافتم که تفاوت میان کاری که ناممکن به‌نظر می‌رسد و کاری که انجام‌پذیر است در نحوهٔ نگرش است.

حرف‌های پدرم به من ثابت شد. وقتی روی دیوار تمرکز می‌کردم، کار انگار ناممکن و تمام‌نشدنی بود، اما وقتی روی یک آجر تمرکز می‌کردم، همه‌چیز آسان می‌شد. می‌دانستم که یک آجر لعنتی را می‌توانم درست سر جایش بگذارم.

حرف‌های پدرم به من ثابت شد. وقتی روی دیوار تمرکز می‌کردم، کار انگار ناممکن و تمام‌نشدنی بود، اما وقتی روی یک آجر تمرکز می‌کردم، همه‌چیز آسان می‌شد. می‌دانستم که یک آجر لعنتی را می‌توانم درس

بابا گفت: «دیگه راجع به این دیوار لعنتی فکر نکنین! دیواری وجود نداره. اینا فقط آجرن. وظیفهٔ شما اینه که این آجر رو درست سر جاش بذارین. بعد هم برین سراغ آجر بعدی. بعد اون آجر رو درست بذارین سر جاش. بعد هم بعدی. دیگه اصلاً فکر دیوار رو هم نک

در ذهن بابایی، همه‌چیز مسئلهٔ مرگ و زندگی بود. او فرزندانش را برای پیشرفت در دنیایی بی‌رحم آماده می‌کرد؛ دنیایی که او آن را آشفته و وحشیانه می‌دید. القای ترس شگرد فرهنگ تربیتی جامعهٔ سیاه‌پوستان بود و هنوز هم تا حد زیادی این‌طور است. ترس لازمهٔ بقا است و این باوری عمومی است که کودکان سیاه‌پوست برای‌این‌که محافظت شوند باید از قدرت والدین بترسند. القای ترس به‌منزلهٔ عشق‌ورزیدن تلقی می‌شود.

اگر نتوانید یا نخواهید در مقابل نوسانات بی‌وقفهٔ زندگی تغییر کنید و سازگار شوید، از زنده‌بودن لذت نمی‌برید. گاهی اوقات انسان‌ها تلاش می‌کنند با دستی که آرزویش را داشتند بازی کنند، به‌جای این‌که سعی کنند با دستی که به آن‌ها داده شده به بازی ادامه دهند. توانایی تغییر و ابتکار عمل مسلماً حیاتی‌ترین توانایی بشر است.

سفرم به لس‌آنجلس زیاد شد. اولین‌بار بود که متوجه قدرت انرژی زیاد این شهر می‌شدم. همین‌که هواپیما در فرودگاه لس‌آنجلس به زمین می‌نشست، چیزی در درون من زنده می‌شد.