بریده‌هایی از کتاب رازهای ازدواج بدون شکست

ازدواج باعث می‌شود، درآمد بیشتری به دست بیاوریم، صاحب فرزند بشویم و کسی را در زندگی داشته باشیم که بتوانیم در سختی‌ها به او تکیه کنیم و خیلی چیزهای دیگر که اگر مجرد بودیم از آن‌ها محروم می‌شدیم.

فرضیهٔ اصلی کنترل بیرونی این است که: اگر ما احساس ناخشنودی می‌کنیم، خودمان مسئول این احساس نیستیم؛ بلکه همیشه دیگران و رویدادهایی هستند که از کنترل ما خارج هستند؛ یا یک مشکل ساختاری و یا شیمیایی در مغزمان وجود دارد که باعث درد و رنجمان می‌شود. در این فرضیه، هرگز انتخاب کارهای ما، علت نارضایتی و بدبختی ما محسوب نمی‌شود. زوج‌های ناراضی که از کنترل بیرونی استفاده می‌کنند، معتقدند که: من مقصر نیستم. همسرم باعث و بانی تمام بدبختی‌های من است. پس وظیفه من است که با هر سختی که شده شیوه رفتار همسرم را نسبت به خودم تغییر بدهم و اصلاحش کنم.

مشکلات زناشویی با مسائل اقتصادی رابطه تنگاتنگ دارد

به‌محض آن که حرفی از دهان‌تان خارج می‌شود یا حالت چهره‌تان تغییر می‌کند، دیگر نمی‌توانید آن را پس بگیرید. هرچند این رفتارها واقعاً همسرتان را از شما جدا نمی‌کند، احتمالاً تصمیم می‌گیرد از این به بعد از شما فاصله بگیرد.

«من گرفتار یک همسرم ناجور شده‌ام و اگر بخواهم به زندگی مشترک با او ادامه دهم و از زندگی‌ام راضی باشم، باید خودش را تغییر بدهد.» از آنجا که فقط دیگری را مقصر می‌دانیم نه خودمان را، برای تغییر در رفتارمان هیچ تلاشی نمی‌کنیم. درنتیجه، نارضایتی‌ها و ناراحتی‌های ما ادامه پیدا می‌کند و معمولاً شدیدتر هم می‌شود

زندگی مشترک ما بر تمام خواسته‌های شخصی هر کدام از ما اولویت دارد و در حال حاضر این نوع طرز تفکر مرکز تمام افکار ما شده است.

اصلاح یک رابطه، مسئله ساده‌ای نیست که با یک «امر» و «نهی» ساده ترمیم شود بلکه نیاز به تلاش، تغییر و همکاری داوطلبانه هر دو طرف رابطه دارد.

عموماً اگر مورد احترام قرار بگیریم، نیاز به قدرت در ما ارضا می‌شود.

عمل به تعهدات یکی از زوجین به عمل کردن تعهدات دیگری بستگی ندارد؛ قرار نیست کسی تلافی کند.

این روانشناسی نوین، تئوری انتخاب نام دارد زیرا به ما می‌آموزد تمام رفتارهایی که انجام می‌دهیم و همهٔ احساساتی که تجربه می‌کنیم از جمله همین احساس بدبختی ما به زندگی، نتیجهٔ انتخاب خود ماست. پس اگر می‌خواهیم احساس بهتری داشته باشیم، باید روشی را که برای زندگی انتخاب کرده‌ایم را تغییر دهیم.

بسیاری از زوج‌ها، به ویژه زنان، در اوایل ازدواج فریب رابطهٔ جنسی را می‌خورند و خیال می‌کنند عشق و علاقه مردان نسبت به علاقه خودشان بیشتر است. حقیقت این است که از لحاظ ژنتیکی رابطهٔ جنسی برای زنان بیشتر با نیاز عشق و تعلق خاطر گره خورده تا نیاز بقا؛ در صورتی که رابطهٔ جنسی برای مردان بیشتر ناشی از نیاز به بقاست. مردی که شدت نیاز به بقا در او قوی‌تر است، خواهان رابطهٔ جنسی بیشتری است و از همان آغاز برای رسیدن به نیازش، عاشقانه‌تر رفتار می‌کند.

به نظر من، آدم‌هایی از سلامت روانی بیشتری برخوردارند که می‌توانند از خندیدن به خود لذت ببرند.

اگر احتمالاً دیگری را اذیت کنید، خودتان هم اذیت می‌شوید، مگر نه؟

در هر رابطه‌ای که باشید، فقط می‌توانید خودتان را تغییر دهید.

می‌دانم که هرچقدر با او بهتر رفتار کنم، او هم رفتار بهتری با من دارد

سعی می‌کنیم روی سه مورد خاص بیشتر تمرکز کنیم. ۱. هفت عادت مخرب را کنار بگذاریم. ۲. نیاز به تفریح را در زندگی پیاده کنیم. ۳. سعی کنیم محبت و رابطهٔ جنسی بیشتری را به رابطه‌مان بازگردانیم.

اولین عادت یعنی انتقاد کردن، از همه مخرب‌تر است.

مرد به خاطر نیاز کمش به محبت، درک نمی‌کند چرا برای همسرش تا این حد ابراز محبت زیاد و دریافت عشق اهمیت دارد.

همیشه، حتی در دوران بچه داری و پرمشغله‌ترین وقت ها، زمانی را به بیرون رفتن با همدیگر اختصاص می‌دهیم.

ما هستیم که تمام رفتارهایمان را انتخاب می‌کنیم؛ علاوه بر این انگیزهٔ اصلی رفتارها و به‌طورکلی انتخاب‌های ما، درونی و ژنتیکی است.